Czas magnolii

Słyną z bardzo dużych i wyjątkowo pięknych kwiatów, przypominających tulipany. Należą do najstarszych i najbardziej prymitywnych spośród wszystkich roślin okrytozalążkowych. Wraz z tulipanowcami przeżywały swój rozkwit około 50 milionów lat temu. To właśnie dzięki kwiatom magnolie stały się jednymi z najpopularniejszych i najbardziej cenionych na świecie roślin ozdobnych.

Hodowcy wręcz prześcigają się w wynajdowaniu coraz to nowych odmian, różniących się głównie kolorem, kształtem oraz wielkością kwiatów.

Magnolia to drzewo lub krzew występujący dziko w Ameryce Północnej i Południowej oraz w Azji Wschodniej. Jako rośliny ozdobne uprawia się magnolie ze względu na piękne kwiaty, najczęściej przybierające różne odcienie różu.

Ze względu na swoje duże wymagania siedliskowe, magnolie bywają nazywane "kapryśnymi arystokratkami". Rosną dobrze tylko na żyznych i głębokich, półprzepuszczalnych, najlepiej próchnicznych glebach o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6) oraz na nasłonecznionych lub co najwyżej półcienistych stanowiskach. Są mało odporne na suszę, wrażliwe zanieczyszczenia powietrza, bardzo źle znoszą przesadzanie, ale ich największym wrogiem, zwłaszcza w przypadku młodych osobników, są niskie temperatury. Szczególnie niebezpieczne są mroźne, zimowe wiatry oraz wiosenne przymrozki.

Pąki i kora magnolii od wieków znajdują zastosowanie w ziołolecznictwie. Marynowane płatki kwiatów magnolii nagiej, podobnie jak sproszkowane liście magnolii japońskiej, stanowią na Dalekim Wschodzie przyprawę do ryżu. Z kolei młode liście i płatki kwiatów magnolii szerokolistnej są jedzone po ugotowaniu.

Najgrubsza w Polsce magnolia, a jest nią oczywiście magnolia drzewiasta, rośnie w Śledziejowicach w woj. małopolskim. Drzewo to, o imponującej wysokości 29m posiada pień o obwodzie 3.85m. Nieco mniejszy osobnik tego samego gatunku rośnie w Parku Oliwskim w Gdańsku.



EŁ