Święto nauczycieli swoje początki ma jeszcze w latach 50. XX wieku. W 1957 roku podczas Światowej Konferencji Nauczycielskiej w Warszawie zorganizowanej przez Związek Nauczycielstwa Polskiego zaproponowano, by 20 listopada został Międzynarodowym Dniem Karty Nauczyciela. W 1972 roku potwierdzono to oficjalną ustawą znaną jako Karta praw i obowiązków nauczyciela, zmieniono jednak datę obchodów na 14 października. W ten sposób nawiązano do rocznicy powstania Komisji Edukacji Narodowej utworzonej z inicjatywy króla Stanisława II Augusta w 1773 roku. Była to pierwsza w Polsce i w całej Europie władza oświatowa. To bardzo ważna instytucja w dziejach naszego kraju, ponieważ dotychczas edukacja w Rzeczypospolitej organizowana była przez zakon jezuitów. W związku z tym przedmioty niezwiązane z teologią katolicką były traktowane lekceważąco, co nie mogło zapewnić dobrego kształcenia uczniom. Poza tym ten system edukacji wykazywał się nietolerancją wobec niekatolików.
W 1982 roku Kartę praw i obowiązków nauczyciela zastąpiona została prze Kartę Nauczyciela, a święta oficjalnie zmieniło nazwę na Dzień Edukacji Narodowej. Obie nazwy są jednak używane do dziś, a wydarzenie jest świętem wszystkich pracowników oświaty.
Dzień Nauczyciela nierozerwalnie wiąże się z nagrodami i wyróżnieniami dla najlepszych pracowników oświaty. Są to złote, srebrne oraz brązowe Krzyże Zasługi, medale Komisji Edukacji Narodowej, nagrody Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze. Odznaczenia wręczane są na uroczystych galach oraz apelach przez kuratorów oświaty, władze samorządowe oraz dyrektorów szkół.
Nauczyciele mogą też liczyć na pamięć tych najważniejszych dla nich ludzi, czyli uczniów. Dzień Edukacji Narodowej jest wolny od zajęć lekcyjnych.
Inf. pras.
EŁ
Kwiecień 2024
