Podoba mi się zrównoważony ton tej wypowiedzi, choć nie ze wszystkim się zgadzam.
Warto by było uświadomić sobie kilka rzeczy:
1. Nie ma merytorycznych związków zawodowych w oświacie. Są dwie zawodowe przybudówki polityczne, które uaktywniają się i usztywniają w momencie, gdy władzę sprawuje strona politycznie przeciwna (zwróćmy uwagę, że popierają obecny strajk te publiczne osoby - aktorzy, piosenkarze, politycy - które wcześniej angażowały się w marsze KOD). A zatem bardzo łatwo rozgrywać każdy głos w tej sprawie. Może nie ma merytorycznych związków również dlatego, że to ogromna grupa zawodowa z różnymi ludźmi i różnym oglądem rzeczywistości. Nie wiem. Nie oceniam – stwierdzam po prostu.
2. Zadałeś pytanie, dlaczego teraz ten strajk, a nie wcześniej…. Myślę, że nałożyło się tu kilka przyczyn. To że był inspirowany politycznie i wykorzystywany politycznie był i jest – o tym było w poprzednim punkcie. Natomiast to, że sprawa jest poważniejsza i nie można jej sprowadzić tylko do „aparatczyka związkowo-partyjnego” pana Broniarza – świadczy o tym skala tego protestu (tu prawdziwe dane oscylują w okolicy 70 – 80 % strajkujących szkół – dane niższe podawane przez MEN wynikają z tego, że do statystyk MEN bierze, jak sądzę, również szkoły nieaktywne, które jedynie figurują gdzieś tam w papierach a fizycznie nie prowadzą naboru, nie pracują, zatem nie strajkują). Dlaczego teraz? Po prostu sytuacja dojrzewała: narastające lekceważenie tego zawodu (czemu w niemałej części winni są sami nauczyciele, a raczej ta część z nich, która nigdy nie powinna trafić do zawodu), traktowanie oświaty przez kolejne rządy jak łupu na tu i teraz bez długofalowej wizji, ogromnie roszczeniowa postawa znacznej części rodziców, finanse – a ostatnio wyraźnie lekceważące traktowanie nauczycieli przez rząd – wyobrażasz sobie, że rząd na 11 listopada ubiegłego roku zamiast dogadać się z policją wysyła do ochrony planowanych pochodów wojsko – tak jak teraz zamiast się dogadać wysyła na egzaminy strażaków i leśników z przygotowaniem pedagogicznym? Albo pomysły, żeby dyrektor szkoły jednoosobowo wystawiał oceny i klasyfikował uczniów? No przecież to nic innego, jak powiedzenie: buzia w ciup! Nie jesteście niezastąpieni - a nawet przeciwnie: wasza praca, oceny, klasyfikowanie – nic nie znaczy – każdy może to robić, my(rząd, państwo, rodzice, uczniowie) poradzimy sobie bez was. Każdy może to robić… Otóż nie, nie każdy. A dawanie tego do zrozumienia to demontaż zasad, prawideł i reguł, które jak się wydawało są stałe i niezmienne….
3. Wyjątkowa rola nauczyciela moim zdaniem nie została zniszczona tym strajkiem, jak piszesz – nie została, bo już od dawna nie była wyjątkowa. Ksiądz, lekarz, nauczyciel - te zawody (powołania?) już od dawna przestały być wyjątkowe. Dlaczego? Bo skutecznie pozbyliśmy się z życia publicznego wszystkich autorytetów – z różnych przyczyn, również za przyczyną samych zainteresowanych, ale przede wszystkim dlatego, że wszyscy znamy się na wszystkim i bardzo łatwo przychodzi nam publiczne ocenianie, ośmieszanie, deprecjonowanie.
4. Zgadzam się, że tracą na tym dzieci (uczniowie). Ale równą odpowiedzialnością obarczyłbym tym związkowców jak rząd. A może nawet rząd większą. Bo przecież ten strajk jest efektem sporu zbiorowego trwającego od kilku miesięcy – on nie wydarzył się z dnia na dzień. Natomiast w mojej ocenie nauczyciele powinni go zawiesić (zakończyć) na czas egzaminów i klasyfikacji – bo dobro ucznia jest najważniejsze (dla rządu powinno być również najważniejsze – dlatego branie nauczycieli na przetrzymanie jest nie w porządku przede wszystkim wobec uczniów)
5. Nie wiążę żadnych doraźnych nadziei z tzw. okrągłym oświatowym stołem – to są w mojej ocenie igrzyska dla tłumu (tak jak Okrągły Stół w 1989 roku – wiadomo, że wszystko rozegrało się w Magdalence). Ale dobrze, że będzie - może pozwoli on z twarzą wyjść z tej sytuacji obu stronom i zakończyć ten spór. Widzę w tym jeszcze jeden pozytyw: może wreszcie zaczną się prawdziwe zmiany w oświacie, zmiana całego systemu, odbiurokratyzowanie, wyrzucenie co najmniej 80% zapisów Karty Nauczyciela, docenianie bardzo dobrych nauczycieli, przyciągnięcie do zawodu młodych energicznych ludzi.
6. Na koniec: niech pamiętają ci, którzy z takim znawstwem piszą o pracy nauczycieli, że szkoła to nie jest tartak, fabryka śrubek czy piekarnia (z całym szacunkiem dla tych zawodów) – podmiotem (i choć to źle brzmi: produktem pracy szkoły) nie jest klocek drewna, wał korbowy czy chleb razowy z blaszki – ale żywy człowiek, formowany przez 7, 8 godzin dziennie przez pięć dni w tygodniu przez kilkanaście lat swojego życia. A ci, którzy formują tego człowieka, powinni wyrastać ponad społeczną przeciętność – również w manifestowaniu swojego niezadowolenia (piosenki z krową i świnią to chyba nie jest odpowiedni poziom) – ale jest jak jest, a może być tylko gorzej, jeśli do zawodu nie będą przychodzić odpowiedni ludzie…. A nie będą, jeśli system oświatowy się nie mieni.
Wszystkiego dobrego!
Kwiecień 2024
