Podwyżkę o około 10 procent PEC zaczął planować jeszcze w zeszłym roku. Na początku roku bieżącego dostał na nią zgodę Urzędu Regulacji Energetyki i miał ją wprowadzić w życie na przełomie marca i kwietnia. Odłożył ją jednak do września, bo epidemia koronawirusa uderzyła w dochody wielu firm i gospodarstw domowych.

Przedsiębiorstwo uzasadnia swoje plany przede wszystkim wzrostem opłat środowiskowych. Jak informował jeszcze wiosną prezes Robert Grzywacz, do 2015 roku darmowe uprawnienia emisji dwutlenku węgla pokrywały prawie 100 procent potrzeb, ale potem ich przydziały zaczęły być zmniejszane i w 2020 roku zaspokoją już tylko 12 procent. Pozostałe 88 procent trzeba opłacić zakupionymi certyfikatami. A tutaj cena za tonę dwutlenku węgla wzrosła z 5-8 euro w latach 2012-17 do poziomu 24-25 euro obecnie. Roczna emisja siedleckiej elektrociepłowni to ok. 140 tys. ton.

W dyskusjach, jakie toczono w samorządzie Siedlec wiosną tego roku, podniesiono też kwestię taniejącego paliwa gazowego. PEC odpowiadał na to, że gaz tanieje od niedawna, a firma kontraktuje go z dużym wyprzedzeniem w trybie, który nie nadąża za spadkiem cen na krajowych giełdach, za to zabezpiecza przed ich chwilowymi dużymi wahnięciami.

Osobną sprawą są czekające spółkę wydatki związane z remontami i modernizacjami. Niedawny remont jednej z turbin pochłonął ponad 15 milionów złotych, w kolejce czeka druga, a w bliskim horyzoncie czasowym (najbliższe trzy lata) są wydatki na dostosowanie elektrociepłowni do tzw. konkluzji BAT, czyli nowych, wyśrubowanych norm emisji. Odkładaniem pieniędzy na te inwestycje PEC tłumaczy stosunkowo wysoki, sięgający kilkunastu milionów złotych rocznie zysk netto, osiągany w ostatnich latach.

Nie wszystkich to przekonuje. Grupa dawnych działaczy Bezpartyjnych Siedlec (którzy odeszli ze stowarzyszenia uznając, że prezydent Andrzej Sitnik zbyt oddala się od przedwyborczych obietnic) domaga się odwołania podwyżki, a przynajmniej dokładnych danych co do zagospodarowania owego zysku. – W 2017 zysk netto PEC-u to było ok. 17 mln zł, rok później 12 mln, a w 2019, kiedy decydowano o podwyżce cen, 10,865 mln zł. Skoro spółka ma takie zyski netto, to po co podwyżki? Wytłumaczeniem może być pobierana przez miasto dywidenda: 7,5 mln zł w roku 2019 i 5 mln zł w 2020. Nie jest to zgodne z programem Bezpartyjnych Siedlec, w którym była mowa o służebnej roli spółek i o tym, że nie należy ich drenować z pieniędzy. Jeśli PEC musi budować kapitał na czekające go inwestycje i jeśli koszty opłat emisyjnych tak szybko rosną, to czemu jest pobierana tak duża dywidenda? Jako mieszkaniec chciałbym poznać dokładne wyliczenia: czy gdyby nie pobierać tych dywidend, podwyżka cen ciepła nadal byłaby konieczna – mówi Łukasz Romański, były wiceprezes BS.

Można się spodziewać, że sprawa wróci na najbliższej sesji Rady Miasta Siedlce (29 września). Wycofanie się PEC-u z podwyżki wydaje się jednak wątpliwe. Podczas kongresu gospodarczego, jaki odbył się na początku września w Katowicach, Urząd Regulacji Energetyki ocenił, że ciepłownictwo zmaga się ze spadkiem rentowności i rosnącymi wydatkami na dostosowanie do polityki klimatycznej Unii Europejskiej. Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami we wcześniejszym o kilka tygodni raporcie obliczał, że przyspieszenie we wdrażaniu „Zielonego Ładu” będzie skutkowało znaczącym wzrostem cen uprawnień do emisji w systemie EU ETS. I tak, przyjęcie 50-procentowego celu redukcyjnego gazów cieplarnianych dla UE spowoduje wzrost ceny uprawnień do poziomu 34 euro za tonę dwutlenku węgla w roku 2025 i 52 euro w 2030. Natomiast zwiększenie celu redukcji do 55 proc. spowoduje wzrost ceny uprawnień odpowiednio do 41 i 76 euro. Przy takich perspektywach siedlecka elektrociepłownia prędzej zacznie planować kolejne podwyżki, niż wycofa się z tych już zatwierdzonych. Choć pytanie o wysokość pobieranej przez właściciela dywidendy pozostaje otwarte i zasadne.

AB/DW