Od godziny 10.00 w świątyni będzie wystawione ciało zmarłego. Msza św. pogrzebowa, pod przewodnictwem biskupa siedleckiego Kazimierza Gurdy, rozpocznie się o godzinie 11.00. Następnie ciało zostanie złożone na miejscowym cmentarzu.
11 maja br. w sali parafialnej przy kościele Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim miała miejsce promocja książkowej wersji homilii ks. prałata Witolda Kobylińskiego. „Kazania” cz. 1, to zbiór 115 homilii wygłoszonych w latach 2002-2006 w kościele św. Jana Kantego w Legionowie (diecezja warszawsko-praska), gdzie przez 22 lata ks. prałat pełnił posługę duszpasterską już jako emeryt. Autor kazań, który był honorowym gościem spotkania, wspominał swoją pracę w diecezji siedleckiej, a przede wszystkim w Radzyniu Podlaskim. WIĘCEJ 
Biogram
Ks. prałat Witold Kobyliński (1925-2014)
Urodził się 4 grudnia 1925 r. w Kudelczynie w parafii Rozbity Kamień, wówczas diecezja siedlecka, obecnie diecezja drohiczyńska. Rodzicami jego byli: Aleksander i Bolesława z d. Osińska małżonkowie Kobylińscy, rolnicy mający własne gospodarstwo.
Szkołę powszechną ukończył w rodzinnej miejscowości. W 1938 r. rozpoczął naukę w prywatnym gimnazjum Księży Salezjanów w Sokołowie Podlaskim. Wybuch II wojny światowej przerwał oficjalną naukę, którą jednak kontynuował przez trzy lata na tajnych kompletach.
Był członkiem polskiego podziemnego ruchu oporu podczas okupacji hitlerowskiej.
Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1946 r. w salezjańskim liceum ogólnokształcącym, reaktywowanym po wyzwoleniu Sokołowa Podlaskiego.
Zaraz po maturze wstąpił do seminarium duchownego w Siedlcach. Odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie 12 kwietnia 1952 r. w katedrze siedleckiej z rąk bpa Ignacego Świrskiego.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Janów Podlaski (1952-53) i Garwolin, Przemienienia Pańskiego (1953-55).
Został w 1955 r. administratorem filii duszpasterskiej Gocław. W 1959 r. przeszedł do pracy w Siedlcach i pełnił w Seminarium Duchownym i w Kurii Biskupiej różne funkcje w zakresie duszpasterstwa powierzone mu przez biskupa. Był przez rok akademicki (1959-1960) prefektem alumnów w seminarium, a kurii był najpierw referentem ds. zakonnych w latach 1959-61.
Rozpoczął w 1960 r. studia specjalistyczne w zakresie prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które przerwał ze względów zdrowotnych. Powrócił w 1961 r. do Siedlec do pracy kurialnej i został referentem ds. duszpasterstwa ogólnego, pełniąc także inne zlecone zadanie w zakresie duszpasterstwa specjalistycznego.
Prosił biskupa o zwolnienie z dotychczasowej pracy w kurii i skierowanie do pracy duszpasterskiej w diecezji. Zwolniony został z pełnionych funkcji w kurii i z dniem 19 maja 1970 r. objął probostwo parafii św. Ludwika we Włodawie będąc jednocześnie dziekanem dekanatu włodawskiego.
Po dwóch latach z dniem 18 sierpnia 1972 r. objął parafię Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim, jako jej administrator, później proboszcz i dziekan dekanatu radzyńskiego z przedłużeniem na kolejne kadencje. Tutaj ze swoimi współpracownikami-wikariuszami podjął dynamiczną posługę duszpasterską w dużej parafii. Był to czas wprowadzania w życie uchwał Soboru Watykańskiego II. Organizował spotkania duszpasterskie dla różnych grup zawodowych i inteligencji katolickiej omawiając aktualne sprawy z życia w kraju, zagadnienia wolności człowieka i godności pracy ludzkiej.
Roztoczył szeroką opiekę duszpasterską wobec wszystkich grup wiernych: dzieci, młodzieży i starszych. Dbał o katechezę dzieci i młodzieży, która w kościele i w salach katechetycznych znajdowała miejsce na spotkania i działalność ewangelizacyjną. Rozwijał duszpasterstwo wśród ministrantów, otaczał opieką różne wspólnoty i ruchy młodzieżowe w parafii, organizował grupy pielgrzymkowe. Z parafii wyszło wiele powołań kapłańskich i zakonnych, tak męskich, jak i żeńskich. Jego byli współpracownicy-wikariusze, wspominają go do dzisiaj z wielką atencją, jako wzorowego i gorliwego proboszcza. Kapłani i zakonnice pochodzący z parafii są mu wdzięczni za przykład życia, modlitwę i troskę o powołania do służby w Kościele.
Był cenionym kaznodzieją pełnym ekspresji, posługującym się poprawną polszczyzną i wspaniałą dykcją. Okazał się troskliwym duszpasterzem parafii w sprawach materialnych i gospodarczych. Z tych powodów był szykanowany i miał wiele trudności ze strony władz politycznych.
Przez wiele lat komunistyczne władze państwowe nie pozwalały na budowę nowego kościoła w Radzyniu Podlaskim. Po uzyskaniu zgody rozpoczął w 1985 r. budowę nowego kościoła pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który od 1989 r. stał się kościołem parafialnym nowo utworzonej parafii w mieście.
Będąc proboszczem radzyńskim został także mianowany i włączony do składu różnych komisji i rad diecezjalnych: sędzia posynodalny na okres 10 lat (nom. 10.11.1972) ponowiona no następne 10 lat (nom. 4.12.1982), członek Rady Nadzorczej (a Vigilantia) nom. 30.12.1972, proboszcz konsulator posynodalny (nom. 20.04.1974), wizytator wskazanych parafii dziekańskich (nom. 9.03.1976 i 30.01.1980), członek Rady Kapłańskiej (kilka kadencji), delegat biskupa ds. seminarium (nom. 4.012.1982).
Na prośbę bpa Jana Mazura, obdarzony został przez Jana Pawła II godnością kapelana Jego Świątobliwości (prałat), breve papieskie z 8.11.1983 r.
Z racji na stan zdrowia (serce i nerwy) cztery razy (w latach 1980-1984) prosił biskupa o zwolnienie z urzędu proboszcza i dziekana, ale otrzymywał tylko kilkumiesięczny urlop zdrowotny.
Ostatecznie z dniem 9 stycznia 1989 r. zwolniony został z urzędu proboszcza parafii Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim i z innych pełnionych funkcji w diecezji. Przeszedł na emeryturę z prawem wyboru miejsca zamieszkania. Zamieszkał w Legionowie na terenie obecnej diecezji warszawsko-praskiej. Tam również czynnie uczestniczył w życiu parafialnym na ile pozwalały mu siły i zdrowie. Nadal głosił kazania i prowadził rekolekcje w diecezji warszawsko-praskiej i innych.
Po 22 latach pobytu poza diecezją, powrócił w 2010 r. do swojej diecezji i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Siedlcach a następnie w Nowym Opolu obsługiwanym przez siostry albertynki. Wiek i różne choroby osłabiały jego siły. Często bywał w szpitalu na leczeniu. Powrócił z ostatniego leczenia i po kilku dniach zmarł w swoim mieszkaniu dnia 23 września 2014 r..
Przeżył prawie 89 lat w tym pełne 62 lata w kapłaństwie. Należał do najstarszej grupy kapłanów diecezji siedleckiej. Pragnieniem jego było aby został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii Rozbity Kamień.
Osoba i posługa duszpasterska ks. W. Kobylińskiego jest do dzisiaj wspominana i ceniona w Radzyniu Podlaskim. W publikacjach poświęconych dziejom miasta przywołuje się jego bezkompromisową postawę wobec systemu totalitarnego i pełną gorliwości duszpasterskiej posługę kapłańską w parafii. Jego przyjaciele i wierni z parafii radzyńskiej i legionowskiej zebrali i przygotowali do druku 115 homilii wygłoszonych przez Księdza Prałata w kościele pw. św. Jana Kantego w Legionowie w latach 2002-2006. Promocja ksiązki pt. „Kazania ”, została zaprezentowana 11 maja 2014 r. w sali parafialnej przy kościele Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim.
Requiescat in pace.
opr. ks. Bernard Błoński
MSz/EŁ
fot.: radzyninfo.pl
Kwiecień 2024
