Petraeus jest dowódcą Sił Wielonarodowych, późniejszym dowódcą amerykańskiego kontyngentu w Afganistanie, a jeszcze potem szefem CIA. W 2007 roku magazyn „Time” umieścił go na trzydziestym trzecim miejscu najbardziej wpływowych światowych dowódców wojskowych lub rewolucjonistów. Stasiak wnikliwie studiuje jego sylwetkę, ale podczas spotkania zaskakuje go jednak wiedza, którą to Petraeus ma na jego temat. Zapytany o to, z rozbrajającą szczerością wskazuje na dwie kartki A4 i mówi: „A to mi CIA na pana temat przygotowało”. Petraeus opracowuje dla polskiego gościa pełną prezentację, podczas której omawia sytuację, gdzie toczą się walki i z kim. Zbliża ich wspólne zainteresowanie historią wojskowości. Stasiak jednak jest w Iraku nie po to, by zawierać ciekawe znajomości. Według jednego z ówczesnych najbliższych współpracowników rozmowa schodzi na temat odbudowy Iraku i tego, jak Polska może wziąć w niej udział, uwzględniając nasz istotny udział w operacji irackiej sprzed pięciu lat, a także późniejszej misji, podczas których straciliśmy dwudziestu ośmiu żołnierzy, a ponad stu pięćdziesięciu podobno zostało rannych (dane dotyczące rannych nie są ujawniane).

Odbudować Irak

Mówiąc krótko, jak Polska może skorzystać na odbudowie ogromnego, kiedyś bogatego kraju o wielkich aspiracjach? Wedle wspomnianej relacji polski minister początkowo pyta o kwestie związane z wydobyciem czy transportem irackiej ropy, co Amerykanin szybko ucina – ten temat to domena USA i nie będzie tu „partnerstw”, ale za to są inne obszary. Przede wszystkim odbudowa infrastruktury. Petraeus i Stasiak szybko zaczynają omawiać poszczególne sfery, w które mogłyby wchodzić polskie firmy, z korzyścią dla Iraku, ale też wielkimi profitami dla naszych biznesu i gospodarki. Co ciekawe, świetnie przygotowany Amerykanin sam zwraca uwagę na obecność polskich inżynierów w Iraku przed 1989 rokiem, a także szanse naszego szukającego nowych ścieżek rolnictwa we wspieraniu odradzającego się państwa.

Stasiak temat będzie kontynuował podczas późniejszych spotkań w Bagdadzie z irackimi politykami. Rozmowy też znajdą odzwierciedlenie w notce z wyjazdu, którą do dziś można znaleźć na stronach internetowych BBN, a w której zacytowani są ministrowie iraccy mówiący „mamy pieniądze i chcemy je wydać w Polsce”. Projekty dotyczą między innymi odbudowy infrastruktury, budowy fabryk mleka, przetwórstwa żywności, irygacji terenów pod uprawy, zakupów i produkcji sprzętu wojskowego i policyjnego, rozbudowy infrastruktury drogowej. Irakijczycy chwalą się nadwyżkami budżetowymi. By je zdyskontować, muszą szybko odbudowywać kraj.

Tyle że po stronie polskiej powstaje problem, który stanie się dla ostatnich trzech lat działalności Stasiaka i jego – niezwiązanych, wydawałoby się, w końcu z krajową polityką partyjną – inicjatyw kluczowy. Wymagają one współpracy rządu tworzonego przez politycznych przeciwników. Być może jeszcze w okresie rządów Leszka Millera, u progu tysiąclecia, partie opozycyjne współpracowały z rządem choćby przy sprawach związanych z integracją europejską. Ale teraz zaczęły się nowe czasy, a wojna staje się totalna.

Wedle wspomnianej notatki ze stron BBN:

Wczoraj, 20 marca Minister Stasiak spotkał się z Wicepremierem, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji Grzegorzem Schetyną oraz Ministrem Obrony Narodowej Bogdanem Klichem. Przedstawiciele resortów wykazali zainteresowanie przywiezionymi z Iraku propozycjami i informacjami. W przyszłym tygodniu, po świętach wielkanocnych Szef BBN chce spotkać się z ministrami kolejnych resortów.

Zmarnowana szansa

Aby poruszyć kwestię rolnych możliwości nad Eufratem i Tygrysem, Stasiak stara się dotrzeć do środowiska, wydawałoby, się zainteresowanego tematem, a zarazem niebędącego na pierwszym froncie walki z prezydentem PSL. Jednak dziś – z perspektywy czasu – trudno wykazać szczególne korzyści ekonomiczne, które Polska wyniosła z wojny w Iraku. Sporo to mówi o realnych stratach i kosztach, które ponosimy w związku z „wojnami na górze” między skłóconymi obozami politycznymi, a także „imposybilizmie” politycznym towarzyszącym często naszym rządom po 1989 roku, który tak bardzo Stasiak chciał przełamywać.
Historia ta sporo także jednak mówi o samym Stasiaku, który – gdy trzeba – z romantyka przemienia się w bardzo pragmatycznego negocjatora, jak podczas rozmów z Petraeusem. Za to element romantyczny wystąpi podczas kolejnego spotkania, tym razem w Warszawie, podczas którego Lech Kaczyński odznaczy Amerykanina Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a Stasiak – od siebie – podaruje zbroję husarską. W końcu opowiadał mu o wielkich triumfach husarii pod Kircholmem i Kłuszynem.