Droga krzyżowa w oparciu o „Kazanie na Górze” Mt 5, 17-48
                     
Wstęp

Rozpoczynając rozważanie drogi krzyżowej Pana Jezusa, wzbudźmy intencję, za kogo chcemy się modlić. Jednocześnie postanówmy sobie w sercu skupić się na czytanych tekstach. Będą to cytaty z Pisma św. „Kazanie na górze” Mimo rozproszeń towarzyszących nam, skoncentrujmy się na praktycznych radach, które pomogą nam zrozumieć krzyż i sens cierpienia. Każdy z nas ma swój własny i nie powtarzalny krzyż, który niesiemy przez całe życie, a teraz duchowo zagłębiajmy się w mękę Jezusa. Duch św. Jest w nas, więc otwórzmy się na działanie Boże.

I. Pan Jezus stoi przed Piłatem

„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść prawo i Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić, zaprawdę, bowiem powiadam wam. Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w prawie, aż wszystko się spełni”
Każdy z nas ma swoją misję do spełnienia na ziemi. Stworzył nas Bóg i dał nam życie tu i teraz i chce byśmy wypełniali Jego wolę, a nie swoją. W nasze życie jest wpisany krzyż i właśnie ten krzyż zapewni nam życie wieczne. Nie kierujmy się tylko prawem, bo to daje ułudę pewności. Żyjmy tak i mówmy jak Jezus; „Nie przyszedłem znieść prawa, ale wypełnić”. Jezus stojąc przed Piłatem zgodził się na krzyż, bo ludzie woleli uwolnić Barabasza, a Jezusa skazali na stracenie.

II. Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona

„…, bo powiadam wam; Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego”
Sprawiedliwie nie znaczy równo. Musimy się liczyć, że każdy z nas jest inny. To ja mam wziąć swój krzyż i iść w kierunku Golgoty, ale we wspólnocie rodziny i Kościoła. Na tej drodze Bóg podaje nam zasady, które chronią naszą wolność, by żyć bez lęku i obaw. Dlatego weźmy sobie głęboko do serca słowa Jezusa, nasza sprawiedliwość musi być większa od innych.

III. Pierwszy upadek Jezusa

„A Ja wam powiadam; Każdy, kto się gniewa na swego brata podlega sądowi”
Przez gniew dopuszczamy się wiele innych grzechów, które prowadzą bliźnich do upadku, a przede wszystkim mnie. Chcemy pokazać swoją wyższość i panować nad drugim człowiekiem. Czynimy z siebie nauczycieli i chcemy by od nas dużo zależało. Dzieje się to, dlatego, że nie potrafimy siebie zaakceptować. Weźmy sobie głęboko do serca słowa: każdy, kto się gniewa na bliźnich podlega sądowi.

IV. Spotkanie z Matką

„Bądźcie, więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”
Jedyną osobą doskonałą na ziemi i bez grzechu pierworodnego poczętą była Maryja, Matka Jezusa. Słowa; Bądźcie wy doskonali odnoszą się do nas, byśmy dążyli do doskonałości, czyli byli coraz mądrzejsi i rozumieli innych. Wzorem jest nam Maryja, która rozumiała wszystkich z mądrością Bożą i Matczyną czułością trwała przy Jezusie swoim Synu, niosącym krzyż naszego zbawienia.

V. Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi w niesieniu krzyża

„Zmusza cię, kto, żeby iść z nim tysiąc kroków idź dwa tysiące”
Bardzo pasują te słowa do tej stacji drogi krzyżowej. Przymuszają Szymona z Cyreny, by pomagał nieść krzyż Jezusowi. Kto z nas nie był przymuszany do dobrych nawet uczynków? Może nie tak dosłownie, ale delikatnie kilka razy, bo na przymus nic nie zrobimy dobrego. Jezus nasz Nauczyciel jest wymagający i konsekwentny, gdy mówi do nas; Jeśli ktoś cię zmusza do dobrego czynu, zrób to podwójnie. Chce przez to nas wyzwolić z ograniczenia „od, do”, a pokazać, że Boże zasady chronią wolność, by żyć bez lęku i obaw dla bliźnich.

VI. Weronika ociera twarz Jezusowi

„Pogódź się ze swym przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś w drodze, by cię przeciwnik nie poddał sędziemu, a sędzia dozorcy i aby nie wtrącono cię do więzienia”
Jeśli są spory i kłótnie, to uczono nas, że mądrzejszy musi ustąpić. Walka toczy się o to, kto ma właściwie rację. Jezusowi nie chodzi o to, by pokazać i udowodnić, kto miał rację, ale o zgodę, pojednanie połączone z miłosierdziem. Przez gest św. Weroniki Jezus pokazuje nam, że nie należy robić zamieszania wokół ludzi cierpiących i szukać winnych. Kierujmy się kryteriami wewnętrznymi, które prowadzą do doskonałości, przez miłość i miłosierdzie.

VII. Drugi upadek Jezusa

„A Ja wam powiadam; Wcale nie przysięgajcie- ani na niebo, bo jest tronem Bożym, ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego...”
Przypomnijmy sobie nasze, czy innych przysięgi na przykład, przysięgam, że tego nie zrobiłem. Przysięgi bywają różne i często niedotrzymywane, bezmyślne i infantylne bez sensu. Dlatego Jezus przestrzega nas przed takimi przysięgami na „coś lub kogoś”….Nasze decyzje, słowa muszą być konkretne, przejrzyste, proste i wypływające z serca. Jeśli tego nie zrozumiemy i nie zastosujemy upadniemy i ciężko będzie powstać z naszej głupoty. Wydaje się nam, że wyszliśmy z niewoli, ale niewola z nas nie wyszła.

VIII. Płaczące kobiety

„A Ja wam powiadam; Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa”
Przy tej stacji drogi krzyżowej wyłania się gorzka prawda o naszym wnętrzu. Jezus na innym miejscu mówił; „Z wnętrza z serca rodzą się liczne grzechy nieczystości”. Prawda leży w głębi każdego z nas, tuszujemy płaczem, smutną miną, gorszymy się innością bliźnich. Porównujemy się z innymi, mamy poczucie winy i to nie ma nic wspólnego z naszą duchowością. Nie potrafimy siebie zaakceptować, więc jesteśmy podejrzliwi i musimy pogodzić z tym, że nie jesteśmy idealni i nie możemy kogoś traktować, jako rzecz. Jezus też mówi; „Nie płaczcie nade Mną...”

IX. Trzeci upadek Jezusa

„…, jeśli, więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie”
Gdybyśmy dosłownie wzięli przestrogi Pana Jezusa, co do naszych grzechów zmysłowych, czy cielesnych, odcinając nasze członki ciała, które są nam powodem do grzechu to na pewno zostałby tylko nasz „ szkielet”. Jednak nie o to chodzi, ale o pozbywanie się grzechów przez pracę nad sobą. Zgorszyć kogoś to czynić go gorszym niż jest, pogardzamy nim, złośliwie oceniamy, potwierdzamy, że ten człowiek jest beznadziejny. Dlatego Jezus przestrzega nas, byśmy odnowili swoje myślenie, powstali z uśpienia. Mamy godzić się z własną niedoskonałością i mieć świadomość, że mamy na ziemi wszystko tych, którzy nam pomagają i tych, którzy nam przeszkadzają.

X. Obnażenie Jezusa

„Daj temu, kto cię prosi i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie”
Słowo prośba, prosić przeradza się, bo mi się należy, powinienem to otrzymać bez proszenia. Pożyczanie wiąże się z pewnym ryzykiem, czy do mnie to wróci w całości. Jak wyglądało obnażanie Jezusa? Nikt Go o tunikę nie prosił, nikt nie powiedział pożyczam, po prostu zdarto z Niego siłą w brutalny sposób. Jezu jak lekkomyślnie pożyczamy i nie oddajemy. Ktoś nas o coś prosi nie dajemy, albo prosząc nie otrzymujemy, bo się źle modlimy.

XI. Przybicie Jezusa do krzyża

„A Ja wam powiadam nie stawiajcie oporu złemu, lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek nadstaw mu i drugi”
Jeśli chcemy odwetu to znaczy, że się boimy. Żyjemy w poczuciu krzywdy i robimy z siebie ofiarę losu. Trudno jest nadstawić przysłowiowy policzek, bardziej doświadczamy uderzeń słownych i to mocniej boli niż ból fizyczny. Słysząc o sobie zmyślone historie, czujemy się do krzyża przybici. W przypadku Jezusa to było ukrzyżowanie z wielkim okrucieństwem. Bóg tak umiłował świat, że nie oszczędził własnego Syna, a my boimy się stracić to, co nie nasze. Boże wyzwól nas z niewoli własnego „ja”.

XII. Śmierć Jezusa na krzyżu

„Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się, za tych, którzy was prześladują; Tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie”
Nie mamy nic cenniejszego tylko życie, które otrzymaliśmy od Boga. Jezus przestrzega nas, byśmy człowieka nie traktowali jak rzecz, przedmiot. Bądźmy w relacjach z bliźnimi jednoznaczni, a nie dwulicowi. Jak mamy miłować tych, którzy nam zadają ból; Po prostu mamy ich miłować jak uczy nas Jezus przy każdej okazji na kartach Ewangelii. Przez prawo Jezus musiał ponieść śmierć na krzyżu, a wiemy, że im więcej prawa tym mniej człowieczeństwa. Jezu umierający na krzyżu, przebacz nam brak miłości, bo chcemy być synami Ojca, który jest w niebie.

XIII. Zdjęcie martwego ciała Jezusa z krzyża

„…, jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią?”
We wszystkim trzeba mieć zdrowy rozsądek. Myślimy tylko o sobie i nie baczymy na konsekwencje naszych złych czynów. Jezus uczy nas, że każdy człowiek dla Boga jest Jego umiłowanym dzieckiem, któremu należy się szacunek i miłość. Martwego Jezusa zdejmują z krzyża, który był jednoznaczny czysty, który w pełni wypełnił prawo i pokazał nam miłość Ojca. Przy Jezusie wszyscy odzyskiwali szacunek, wolność, zdrowie duszy i ciała. Nasze zdjęcie z krzyża to nasze wyzwolenie z niewoli, którego dokonuje Bóg przez swą miłość i miłosierdzie.

XIV. Złożenie do grobu Jezusa

„…, jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?”
Kiedy zaczyna się nasza śmierć? Gdy zaczynamy odsuwać ludzi od siebie, robimy selekcję na ludzi przyjaznych, życzliwych, złośliwych, wrogów... Śmierć Jezusa była kulminacyjnym punktem działalności Jezusa, w Nim wypełniły się przepowiednie proroków to, co było napisane w pismach. Cóż my szczególnego czynimy dla Boga? Chcemy mieć wokół siebie tylko przyjaciół, żyć przeciętnie, nie narażać się nikomu, umrzeć w spokoju i iść prosto do nieba, tak bez większego wysiłku. Nie łudźmy się Bóg sam przewidział dla nas drogę do siebie, więc oddajmy się Jego prowadzeniu i pełnijmy wolę Bożą, nawet wtedy, gdy będzie trudna. Nie bądźmy dla siebie faraonami i zmieńmy swoje myślenie.

Zakończenie

Po modlitewnym przejściu drogi krzyżowej, spróbujmy zastosować w życiu jedną praktyczną lekcję. Wieczorem każdego dnia przebiegajmy myślą jak minął nam dzień, a każdy dzień to przejście jednej naszej drogi krzyżowej. Zapytajmy siebie; Czy kogoś osądzałem, obnażałem, przybijałem, uśmiercałem, biczowałem? Ile było upadków? Czy miałem przy sobie Szymona, Weronikę, a może kogoś, kto się żalił nad moim losem? Rozważanie drogi krzyżowej najczęściej praktykujemy w poście, a w rzeczywistości krzyż niesiemy przez całe życie, każdego dnia od rana do wieczora. Na naszej drodze krzyżowej nie jesteśmy sami, idzie z nami Pan Jezus, który stawia na naszej drodze konkretnych ludzi, jak my ich przyjmiemy zależy tylko od nas samych. Amen





Wszystkie teksty rozważań Drogi Krzyżowej można przeczytać TUTAJ