„Bądźmy budowniczymi pokoju!”.
(s. Felicyta Lidia Świerz CSIC)
Śpiew : Hymn o krzyżu (J. Szymik)
Krzyżu Święty, co świat obejmujesz,
Który rozdartą ziemię ramionami dwoma,
Jak dziecko słabe matka
Przed ciemnością bronisz,
Zmiłuj się nad nami.
Z Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić,
Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. (x2)
Krzyżu Święty, masz moc pojednania
I Północy z Południem i Wschodu z Zachodem
Który nienawiść łamiesz, a niewolę kruszysz,
Zmiłuj się nad nami.
Krzyżu Święty, który ziemię spinasz,
Jak gdy żelazną klamrą człowiek dom swój chroni,
By się w gruzy nie rozpadł na zwęglonej ziemi,
Zmiłuj się nad nami.
Krzyżu Święty, nad nami wzniesiony,
Litościwie jak bandaż ściągasz brzegi rany,
By się nowe zaczęło w sercu wyleczonym,
Zmiłuj się nad nami.
WSTĘP
Krzyżu Święty, co świat obejmujesz,
Który rozdartą ziemię ramionami dwoma,
Jak dziecko słabe matka
Przed ciemnością bronisz…
Tak poeta sparafrazował słowa św. Jana Pawła II, które skierował do wiernych w orędziu na Światowy Dzień Pokoju w 1986 r. Ojciec Święty pisał dalej:
Wiara chrześcijańska ześrodkowuje się na osobie Jezusa Chrystusa, który wyciąga swe ramiona na krzyżu, aby zjednoczyć rozproszone dzieci Boże (por. J 11, 5), aby zburzyć mur podziału (por. Ef 2, 14) i pojednać ludy w braterstwie i pokoju. Krzyż wzniesiony ponad światem symbolicznie go obejmuje i ma moc pojednania Północy z Południem, Wschodu z Zachodem (św. Jan Paweł II).
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi (Mt 5,9). Jest jeden, ten jedyny Syn Boży, zrodzony z Boga Ojca, Jezus Chrystus, który przyszedł na świat, by przynieść pokój. Błogosławiony, który przychodzi w Imię Pańskie.
Może myślimy, mówimy: cóż ja mogę zrobić? Przecież przerwanie wojny ode mnie nie zależy. Tak, masz rację. Tylko Bóg może dać pokój; jednak człowiek może zasiewać zgodę. Czyńmy to, co w naszej mocy, aby nie było nienawiści między nami, a Boga Ojca, który jest samym Miłosierdziem, przez Jego jedynego Syna, prośmy o dar pokoju dla świata, zwłaszcza dla Ukrainy.
STACJA I SĄD
Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć (Łk 23, 22b).
Pokój oznacza nie tylko brak wojny pomiędzy narodami, pokój wiąże się też z relacjami panującymi w danym kraju, a także w rodzinach i wspólnotach. Pokój lub jego brak zaczyna się już w ludzkim sercu. Piłat wyraźnie czuł niepokój. Głos jego sumienia nie dawał mu spokoju, przemawiało ono także przez głos jego żony. Niestety, wiemy, jaka była decyzja Piłata.
A tymczasem Jezus… Jezus, wbrew pozorom, odczuwał głęboki pokój, bo oto wypełniała się Wola Jego Ojca.
STACJA II KRZYŻ
Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien (Mt 10,38).
Jezus chciał i przyjął krzyż, który brutalnie wciśnięto na Jego ramiona. Ale może być i tak, że ktoś niesie krzyż, chociaż go nie chce. Nie zawsze krzyż jest wolą Boga, czasem może być Jego dopustem, może też być zawinionym przez człowieka cierpieniem. Tak jest z wojną. Jedni ją wywołują, a wielu niewinnych musi zmagać się z nią, dźwigać krzyż niezawinionego cierpienia. To nie znaczy, że taki krzyż nie ma sensu, on również ma moc zbawczą.
Módlmy się za wszystkich, którzy niosą krzyż wojny i nienawiści.
STACJA III PIERWSZY UPADEK
Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień (J 8,7b).
Czy łatwo jest osądzać? Łatwo, ale drugiego człowieka, nie siebie. Dla siebie mamy mnóstwo usprawiedliwień, wielu winnych. Innych łatwo oddamy pod sąd, wydamy wyrok, popchniemy, by upadli, wymierzymy cios.
Jezu, jak niegdyś faryzeuszów, tak i mnie teraz powstrzymaj przed rzuceniem kamienia, a będę mogła odejść z pokojem w sercu, a może kogoś podtrzymam, aby nie upadł?
STACJA IV MATKA
A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu (Łk 2, 35).
Matka żegnająca swego Syna, cierpiąca, bo wie, że jest niewinny. Ta, która najbardziej z ludzi potrafi kochać. Nic wielkiego nie mogła zrobić. Nie mogła odwrócić biegu wydarzeń, ale samą Swą obecnością przyniosła Synowi ukojenie. To tak, jakby wzięła krzyż na swoje ramiona.
Czy choć czasem zdarza mi się dobrem zło zwyciężać?
STACJA V SZYMON
Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! (Mt 5, 41).
Wyraźnie napisano: przymusili niejakiego Szymona z Cyreny (Mk 15, 21a). Bogu dzięki, że go przymusili. Wypłynęła; z tego łaska – łaska dla nas, a jeszcze większa dla niego, dla Szymona. Bóg z każdego zła potrafi wyprowadzić dobro, nawet jeśli tego nie widzimy od razu i wydaje się nam, że dzieje się nam krzywda.
Prośmy Pana, żeby dopomógł nam, zamiast złorzeczyć, modlić się za naszych prześladowców.
STACJA VI WERONIKA
Ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! (Pnp 2,14b).
Zwykła, młoda dziewczyna, nie myślała, czy nie grozi jej niebezpieczeństwo, czy nie grozi jej kara za pomoc Skazańcowi. Wiedziona dobrocią serca, otarła zakrwawione i spocone czoło, zabrudzoną twarz. Dostała za to wspaniałą nagrodę – twarz Boga – Człowieka odbitą na chuście. Weronika dostrzegła Boga w Człowieku.
Czy ja, potrafię zobaczyć Boga w twarzy mojego brata, siostry, których nie darzę sympatią? Więcej – w tych, którzy jawią się jako moi wrogowie?
STACJA VII DRUGI UPADEK
Jedni o drugich mówią złe rzeczy,/ podstępnymi ustami / i fałszywym sercem knują zdradę (Ps 12, 3).
Zadać ból można nie tylko uderzeniem. Równie ciężki, a może nawet i większy może być cios zadany językiem, nieopatrznym bądź celowo raniącym słowem. Jedno słowo może doprowadzić do długoletniej nienawiści, jedno słowo może doprowadzić do wojny. Lepiej nic nie mówić, niż powiedzieć o jedno słowo za dużo. Może to właśnie słowa przyczyniły się do drugiego upadku Jezusa?
A moje wypowiedzi? Rozmowy? Myśli?
STACJA VIII PŁACZĄCE NIEWIASTY
Rachel opłakuje swe dzieci / i nie chce utulić się w żalu (Mt 2, 18b).
Z pewnością myślimy teraz o płaczu matek, których synowie walczą na wojnach. A ból matek, które płaczą z powodu krzywd doświadczonych od własnych dzieci? Czyż nie jest bez porównania większy? Otrzymały wzgardę jako nagrodę za wydanie dziecka na świat, za wychowanie, utrzymanie… To dlatego Jezus mówił: Nie płaczcie nade Mną…
Czy odczuwam w sercu pokój, gdy myślę o swoich rodzicach, bliskich, przełożonych? Czy wyrównałem wszelkie zło, jakim zawiniłem wobec nich?
STACJA IX TRZECI UPADEK
A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił go (Rdz 4,8b).
A gdy byli na polu… człowiek, który ma złe zamiary, będzie szukał miejsca, gdzie może ukryć swą zbrodnię. Inny będzie szukał odpowiedniej okazji, by dopełnić złego czynu. Inny jeszcze będzie szukał człowieka, na którym może wyładować swoją złość. Może ktoś skorzystał z okazji i doprowadził do kolejnego upadku umęczonego Jezusa? Takie oto skutki może rodzić brak pokoju w sercu. I to nie musi być od razu fizyczne zabójstwo.
A moje niepokoje serca, moje skrywane złe czyny, ofiary moich złości?
STACJA X OBNAŻENIE
Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym (Mk 7, 20b -23).
A my nie raz w swojej głupocie czy naiwności umniejszamy wartość naszych złych myśli prowadzących najpierw do złych słów, później do złych czynów; aż do obnażenia Jezusa.
A może tłumaczę się, że chodzi o drobiazgi? Że to rzeczy jednostkowe. Pomyślę: a jeśli dla kogoś drobiazgiem jest śmierć pojedynczego człowieka? Pozbawienie godności jednego człowieka? Pozbawienie go prawa do szacunku?
STACJA XI PRZYBICIE DO KRZYŻA
Drży we mnie moje serce / i ogarnia mnie lęk śmiertelny.
Przychodzą na mnie strach i drżenie / i przerażenie mną owłada (Ps 55, 5-6).
Przychodzi taki moment, kiedy wydaje się, że nikt z ludzi już nie może pomóc. Zło szerzy się ponad miarę. Dobro jakby zostało przybite do krzyża. Jakby go nie było. I to jest czas, żeby zwrócić się do Boga, jeśli jeszcze tego nie zrobiliśmy.
Mówię może, że to nie ma sensu, że już tyle litanii, różańców, nowenn i nic… A może nie o to chodzi, może to kwestia mojego zaufania, gorliwości i wierności?
STACJA XII ŚMIERĆ
Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? (Ps 22a).
Pomyślę, Jezus oddał za mnie swoje życie na krzyżu. On jest w stanie zrobić wszystko, aby mi pomóc.
Co w chwili obecnej burzy najbardziej pokój w moim sercu?
Jezu, ufam Tobie. Jezu, Ty się tym zajmij. (ks. R. Dolindo)
STACJA XIII ZDJĘCIE Z KRZYŻA
Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu. (Łk 23, 49).
To prawdziwa tragedia. To dramat. Nieszczęście. To koniec – takimi słowami zazwyczaj określamy sytuację po czyimś odejściu, śmierci. Tak nie raz nazywamy trudne wydarzenie w życiu. Podobnie wielu z nas i innych ludzi myśli o wojnie na Ukrainie; tak może myślimy o tym, co będzie z naszą Ojczyzną; może z bólem serca staje nam przed oczami rozłam w rodzinie lub niepokoi nas sytuacja we wspólnocie?
Która wojna? Który brak pokoju najbardziej mi teraz doskwiera: na Ukrainie, w Polsce, w mojej rodzinie, we wspólnocie, a może w moim sercu?
STACJA XIV GRÓB
Przed wejście do grobu zatoczył kamień (Mk 15,46b).
Jak Józef – uczeń Jezusa – odważył się poprosić o wydanie ciała Jezusa i pochował je, tak i nam potrzeba odwagi, by stanąć w obronie sprawiedliwego, niewinnego człowieka. Chyba jeszcze większa odwaga potrzebna jest, by okazać szacunek człowiekowi, który czynił zło. Nie za jego złe czyny, ale dlatego, że jest dzieckiem Boga.
Co myślę o moich mniejszych lub większych nieprzyjaciołach? Czy oddałbym miejsce w swoim rodzinnym grobowcu swojemu wrogowi?
ZAKOŃCZENIE
We wspomnianym orędziu na Światowy Dzień Pokoju św. Jan Paweł II mówił:
W jakimkolwiek miejscu naszej planety żyjecie, gorąco błagam Was o wytrwanie w solidarności i szczerym dialogu:
Pokój jest wartością, która nie zna podziałów na Północ-Południe, Wschód-Zachód; wszędzie jest tylko jeden Lud zjednoczony wolą powszechnego pokoju. (…) Jest wartością, która zaspokaja nadzieje i dążenia wszystkich ludów i wszystkich narodów, ludzi młodych i starych, mężczyzn i kobiet, wszystkich ludzi dobrej woli.
Na zakończenie tej Drogi Krzyżowej dostajemy jako pocieszenie słowa samego Jezusa: Pokój wam (…). Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? (…) to Ja jestem (Łk 24, 36b. 38b. 39b).
Módlmy się za wszystkich ludzi, ale przede wszystkim za nas samych i za siebie nawzajem, abyśmy byli świadkami wiary, krzewicielami nadziei i siewcami miłości, a wtedy będziemy mogli nieść światu Boży Pokój.
Na to dzieło budowania pokoju módlmy się o Boże błogosławieństwo:
Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską.
Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem (Lb 6, 24-26).
Błogosławieństwo kapłańskie:
Pan z wami. I z duchem twoim.
Bóg, Ojciec Miłosierdzia, który z miłości was stworzył na swoją chwałę, niech was zachowa od wojny, a wasze serca od nienawiści. AMEN
Syn Boży, Jezus Chrystus, który z miłości oddał za was życie, aby was odkupić, niech wyjedna wam łaskę zgody i jedności. AMEN
Duch Święty, Źródło Zjednoczenia, który z miłości was uświęcił, niech uczyni was braćmi i siostrami w jednej rodzinie dzieci Bożych. AMEN
Was wszystkich tu zebranych, abyście czerpiąc z Miłosiernego Serca Jezusowego, nieśli światu Boży Pokój, niech błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. AMEN
Śpiew: Idziesz przez wieki (W. Lewkowicz)
Idziesz przez wieki, krwią znaczysz drogę, Twardą od cierpień i bólu, Krzyż niesiesz ciężki, koisz ból, trwogę, O Jezu Chryste, nasz Królu.
Ref: Króluj nad nami, władaj sercami, Niech wszędzie płonie znicz wiary. Niech zew miłości, wiary, ufności, Świat wiedzie pod Twe sztandary.
Książę pokoju, Władco nieba, ziemi, Po ziemskim boju z Tobą zjednoczeni, Niech nucim hymn Twojej chwały.
Cichy Baranku, Boże miłości, Rozpal przed nami Swe zorze, Naucz nas męstwa, świętej cichości, Prowadź nas w niebo, nasz Boże.
s. Felicyta Lidia Świerz CSIC
Sierpień 2022
