Barbórka to święto na cześć świętej Barbary z Nikomedii, patronki dobrej śmierci i trudnej pracy między innymi górników. To właśnie 4 grudnia Barbary najczęściej obchodzą swoje imieniny. Święta Barbara, córka poganina Dioskura z Heliopolis, żyła na przełomie III i IV wieku. Była nie tylko wykształcona i inteligentna, lecz także odznaczała się wieloma zdolnościami i niezwykłą urodą. Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. Prowadziła korespondencję z wielkim filozofem i pisarzem Orygenesem z Aleksandrii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Gdy ojciec dowiedział się, że Barbara została chrześcijanką, chciał ją zmusić do wyparcia się wiary. Została zamknięta w wieży, a kiedy to nie odniosło skutku, Dioskur doniósł na nią do władz prześladujących wówczas chrześcijan. Zginęła jako męczennica z rąk własnego ojca, około 305 roku. Jest patronką osób pracujących pod ziemią oraz narażonych na nagłą śmierć, w tym górników, hutników, marynarzy, rybaków, żołnierzy, a nawet więźniów.
Kult świętej Barbary w Polsce sięga średniowiecza, a pierwszy kościół ku jej czci wybudowano w 1262 roku w Bożygniewie koło Środy Śląskiej. Barbara jest darzona wielką czcią także w Czechach, Saksonii, Lotaryngii, południowym Tyrolu i Zagłębiu Ruhry.
Z osobą świętej wiąże się wiele polskich przysłów, jak: "Barbara święta o górnikach pamięta", "Barbara po wodzie, Boże Narodzenie po lodzie", "Kiedy na świętą Barbarę błoto, będzie zima jak złoto".
źródło: IAR
EŁ