Na tegorocznym MSPO wystawiają się zarówno światowi giganci branży zbrojeniowej, jak i małe firmy, które zagospodarowują bardzo specyficzne rynkowe nisze. Wojsko potrzebuje bowiem nie tylko okrętów, samolotów i czołgów, ale i całej masy drobniejszego wyposażenia. Niektóre urządzenia wyglądają niepozornie, jednak stanowią cenny dodatek do podstawowego uzbrojenia.

Przykładem są czujniki akustyczne, pokazujące załodze wozu bojowego kierunek wrogiego ostrzału na podstawie analizy dźwięku przelatujących w pobliżu pocisków (nie odgłosu samych wystrzałów – bo ten odbijając się echem od budynków czy innych przeszkód terenowych może być mylący). Charakterystyczne zestawy sterczących na wszystkie strony mikrofonów można było zobaczyć na polskich Rosomakach w Afganistanie, ale teraz technika poszła jeszcze dalej. Zminiaturyzowana wersja takiego urządzenia da się przyczepić do karabinu, pokazując żołnierzowi na małym wyświetlaczu diodowym, z której strony do niego strzelają. – Dzięki temu może on błyskawicznie odwrócić się w odpowiednim kierunku i nawet jeśli nie dojrzy przeciwnika od razu, może go „przydusić” ogniem, zmuszając do ukrycia się i przerwania ostrzału. Przy odpowiednim zgraniu i wyszkoleniu żołnierzy, powinno wystarczyć jedno takie urządzenie na drużynę. Zminiaturyzowany czujnik nie jest tak dokładny, jak ten pojazdowy, ale wystarczający dla potrzeb piechoty – mówił nam Andrzej Gaj, przedstawiciel importera, firmy Pagacz i Synowie.

Sporo było pomocy szkoleniowych i treningowych. Sprzęt wojskowy jest drogi, amunicja też kosztuje, więc gdzie tylko można, używa się rozmaitych trenażerów i symulatorów, pozwalających zaoszczędzić spore pieniądze w procesie szkolenia i zapewnić jego bezpieczeństwo. Co ciekawe, wojsko już od dawna sięga po rozwiązania ze świata gier komputerowych. Wirtualna rzeczywistość, wyświetlana na dużych ekranach, od lat pomaga w szkoleniu załóg samolotów i wozów bojowych. Z piechotą było trudniej, bo nawet w wysokiej jakości goglach VR trudno było biegać i skakać. Można jednak wyjść poza to ograniczenie. Na tegorocznych targach pokazano specjalną wielokierunkową bieżnię w kształcie fragmentu dużej plastikowej kuli. Użytkownik może  w niej iść lub podbiegać w miejscu, po prostu ześlizgując się z jej pochyłych ścianek. Równowagę pomaga mu utrzymać uprząż podczepiona do ruchomego wysięgnika. Mając nałożone gogle VR może więc ćwiczyć z karabinem poruszanie się i walkę w różnym terenie. – Ramię w połączeniu z wygiętą niecką zapewnia ruch bardzo zbliżony do naturalnego. To na razie prototyp, który cały czas dopracowujemy, ale już na jesieni chcemy być gotowi do jego sprzedaży. Dalszym krokiem będzie sprzęganie kilku takich symulatorów, aby umożliwić treningi całych zespołów – powiedział nam Marcin Janiec z firmy Disco:VR. Co ciekawe – jest to firma działająca na rynku cywilnym, prowadząca salony gier komputerowych. Teraz oferuje swoje doświadczenie wojsku, co jest dobrym przykładem przenikania się sektora cywilnego i militarnego.













Podobne zjawisko widać też w wojskowej motoryzacji. Armie świata starannie liczą pieniądze i dlatego pojazdy, które nie są przeznaczone do walki, tylko do zadań pomocniczych (ciężarówki do transportu zaopatrzenia, pojazdy terenowe dla kilku ludzi) coraz częściej nie są specjalnie opracowywanymi konstrukcjami, ale zmodyfikowanymi pojazdami z rynku cywilnego. A jeśli nawet konstrukcja jest robiona od zera, to zwykle bazuje na popularnych, masowo produkowanych komponentach. Zmniejsza to koszty opracowania, zakupu i późniejszego serwisowania. Dobrym przykładem jest pojazd Dino, opracowany na bazie popularnego dostawczaka Mercedes Sprinter. – Przygotowaliśmy go specjalnie pod wymagania programu „Mustang”, który ma wyłonić następcę używanych obecnie Honkerów. Zgodnie ze specyfikacją, przygotowaliśmy go w wersji podstawowej, która może przewieźć maksymalnie 9 osób, oraz opancerzonej 5-osobowej. Bazujemy na doświadczeniach z poprzednich lat, kiedy modyfikowaliśmy cywilne pojazdy pod potrzeby polskich jednostek specjalnych – powiedział nam Tomasz Kłeczek z firmy Concept.
Dino z wyglądu w niczym nie przypomina Sprintera. Jest kanciasty, dość brzydki i spartański. Ale jego wnętrze jest obszerne, pakowne, łatwe do szybkiego przearanżowania i do utrzymania w czystości. Terenowe zawieszenie i układ przeniesienia napędu opracowała niemiecko-austriacka firma Oberaigner, wyspecjalizowany poddostawca Daimlera.

Warto dodać, że Concept podpisał w Kielcach kontrakt na inny swój pojazd – małą terenówkę o nazwie Wirus, który w jednostkach rozpoznawczych Wojska Polskiego wypełni lukę między samochodami a quadami. Do Siedlec raczej prędko nie trafi, bo choć stacjonuje u nas kompania rozpoznawcza 1. Brygady Pancernej, to odbiorcami pierwszych serii Wirusa będą 2. Hrubieszowski i 9. Warmiński Pułk Rozpoznawczy. Chyba, że MON rozszerzy z czasem pierwsze zamówienie... Za to jeśli Conceptowi uda się pokonać konkurencję w przetargu na następcę Honkera, to jego wojskową furgonetkę za parę lat zobaczymy i u nas.

















AB  [MSz]