Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, każdy może zorganizować wyjazd. Jednak uczniowie z Olszanki pojechali do Paryża na występy z przedstawieniem o Unitach Podlaskich.
Jeszcze podczas premiery tego spektaklu nic nie wskazywało na to, że może on osiągnąć tak spektakularny sukces, a uczniowie, wcielając się w postacie Unitów, będą mieli okazję popisać się swoją grą aktorską szerszej publiczności, opowiadając o tragicznych losach Unitów na Podlasiu.
Stało się jednak inaczej. Jedno z przedstawień obejrzał ksiądz Szczepan Biernacki – Podlasiak pracujący na misji we Francji. Widząc, z jakim przejęciem i osobistym zaangażowaniem młodzi ludzie, uczniowie Zespołu Szkół w Olszance mówią o wierze swoich przodków, ich przywiązaniu do kościoła rzymskokatolickiego oraz ich determinację, stwierdził, że nie można tego świadectwa zamknąć jedynie w murach szkoły, że trzeba dzielić się nim z innymi.
Powstał wtedy „szaleńczy” pomysł wystawienia spektaklu we Francji. Jeszcze wtedy nikt nie wyobrażał sobie sytuacji, w której uczniowie -potomkowie Unitów Podlaskich - będą pełnić rolę ewangelizacyjną w dawnej kolebce katolicyzmu, jaką bez wątpienia kiedyś była Francja.
Sama propozycja wyjazdu to w oczach uczniów i opiekunów ogromne wyróżnienie. My w Paryżu, niemożliwe– tak niejednokrotnie mówili uczniowie. Ale zaraz po tych słowach budziła się nadzieja – a może jednak się uda? Czemu nie mielibyśmy spróbować – przecież wierzymy, że to, co robimy, ma sens. Jesteśmy przekonani, że historia głównego bohatera Jozafata Hryciuka jest tak naprawdę naszą historią i dzisiaj jest tak samo aktualna, jak w czasie zaborów.
Nadal jednak przedsięwzięcie było tak nierealne, że po pewnym czasie zapomnieliśmy o propozycji ks. Szczepana. Istniała także obawa, że poruszane w spektaklu treści mogą być mało czytelne dla ludzi, których wiedza o Unitach jest znikoma. Była jeszcze jedna bariera, która wydawała się nie do pokonania – taki wyjazd musi kosztować i to dużo, a szkoły, jak wiadomo dysponują ograniczonymi funduszami, rodzice nie należą do krezusów. Trudności piętrzyły się same.
Pod koniec sierpnia ks. Szczepan ponowił propozycję wyjazdu i podzielenie się z Polonią francuską podlaskim przywiązaniem do wiary ojców. Znów ożyła w nas wiara i nadzieja, że wspólny wysiłek nie był pozbawiony sensu. Podjęliśmy żmudne działania zmierzające do sfinalizowania wyjazdu. Jednocześnie rozpoczęły się próby i poszukiwanie sponsorów.
Nie było to łatwe przedsięwzięcie, jednak ufność w powodzenie przedsięwzięcia przyniosła oczekiwany skutek. Patronat nad naszą misją objął Biskup Siedlecki Kazimierz Gurda, umacniając nas
w przekonaniu, że podjęty przez nas trud znajdzie szczęśliwe zakończenie.
Pomimo wszelkich kłopotów wyjazd w dniach 6 -12 listopada bieżącego roku doszedł do skutku. Dzięki ofiarności bardzo wielu ludzi, nie tylko z dekanatu łosickiego, lecz także z poza naszej gminy czy powiatu, udało się zgromadzić znaczną część środków finansowych i historia Unitów Podlaskich przekroczyła granice Polski, wędrując nad Sekwanę do Paryża, podążając za ludźmi, którzy są „głodni polskości i wiary”.
Jakże w tych okolicznościach nie wierzyć w człowieka i jego dobroć ? Pierwszym miastem, które pomimo późnej pory zaskoczyło nas mnóstwem świateł oraz niesamowitym tempem życia, był Berlin - na każdym kroku ludzie biegający, jeżdżący jak szaleni na rowerach. Mieliśmy okazję zobaczyć Bramę Brandenburską zwieńczoną kwadrygą, byliśmy przy pozostałościach niechlubnego Muru Berlińskiego.
O przywiązaniu do Polski i tęsknocie za wiarą zaświadczyć może widownia zgromadzona
w paryskich kościołach parafialnych: parafii p.w. Św. Genowefy, parafii w Belleville, parafii Wniebowzięcia NMP, gdzie uczniowie wystawili czterokrotnie spektakl pt. Na rozdrożu sumienia.
Jej autentyczne wzruszenie - a często łzy - sprawiły, że nasi „aktorzy” poczuli moc swojego przekazu. W nagrodę za podjęty trud uczniowie mieli okazję zwiedzić Luwr, stanąć oko w oko z Mona Lisą sławnego malarza włoskiego renesansu, Leonarda da Vinci. Oglądali obrazy takich mistrzów jak Nicolasa Poussina Cztery Pory Roku, Rafaela m.in. Piękna Ogrodniczka, Portret Baldassare Castiglionego, Święty Michał pokonuje szatana, Guido Reni, Carravaggia: Wróżenie z ręki i Śmierć Marii, Paolo Veronesa - Gody w Kanie Galilejskiej, Tycjana, m.in.Madonna z króliczkiem, Złożenie do grobu i Cierniem Koronowanie oraz inne bezcenne zbiory zgromadzone w tym jednym z największych muzeów na świecie.
Niesamowite wrażenie wywarły: Łuk Triumfalny, Katedra Notce-Dame z niedawno odsłoniętym pomnikiem św. Jana Pawła II oraz Wieża Eiffela.
Po występach w Paryżu udaliśmy się do CALONNE-RICOUART. Wyjątkowa pod każdym względem była nasza wizyta w mieście na północy Francji, gdzie pracuje ks. Szczepan Biernacki. Właśnie tam uczestnicy naszego wyjazdu poczuli się jak prawdziwi ambasadorowie nie tyko szkoły, gminy czy powiatu, lecz jako ambasadorowie Podlasia a nawet całego kraju.
Na spotkanie wyszedł Mer CALONNE-RICOUART André Delcourt oraz były Mer, który piastował swoje stanowisko wcześniej przez 31 lat. Przywitanie odbyło się w bardzo przyjacielskiej atmosferze.
Uczniowie i opiekunowie otrzymali pamiątki z logo Calonne – Ricouart i podjęci zostali obiadem, podczas którego mogli spróbować oryginalnych smaków kuchni francuskiej ze ślimakami i żabimi udkami włącznie.
Następnie udaliśmy się do Museum LENS-LOUVRE, gdzie ku naszemu zdziwieniu w nowoczesnym wnętrzu oglądaliśmy interesującą wystawę od starożytnego Egiptu, przez Grecję, Rzym po średniowiecze aż do sztuki XIX w. Połączenie historii z nowoczesnością jest bardzo trudne, lecz w tym przypadku udane. Niesamowite jest oglądanie dzieł Caravaggia, Raphaela, Botticelliego, Rembrandta, Rubensa, Gruza oraz innych wspaniałych artystów.
Dzięki gościnności Polonii francuskiej zwiedziliśmy LORETTO i VIMY – miejsca związane z historią I wojny światowej. W Bazylice LORETTO oddaliśmy hołd żołnierzom poległym na frontach wszystkich wojen.
Nasz pobyt we Francji został zwieńczony 12 listopada w Lans ostatnią prezentacją sztuki „Na rozdrożu sumienia”. Występ był wyjątkowy pod każdym względem. Na widowni po polsko - francuskiej liturgii znaleźli się nie tylko Polacy, lecz także Francuzi. Przekaz był na tyle sugestywny, że w niejednym oku pojawiły się łzy wzruszenia. Były to łzy tęsknoty za wiarą, na jaką stać było unitów z Podlasia - jak sami przyznali po występie oglądający.
Cieszymy się z tego, że mogliśmy podzielić się naszym dziedzictwem – wiarą, i krzewić ją tam, gdzie jest jej coraz mniej. Wierzymy , że stało się to możliwe dzięki wstawiennictwu Błogosławionych Unitów Podlaskich. Chcieć to móc, wystarczy tylko niezłomna wiara, determinacja i praca. Wyjazd naszej grupy to taki mały cud."
Wojciech Wawryniuk
DJ
Kwiecień 2024
