Niech to wejście Sebastiana Szymańskiego trwa
Na zgrupowania jeździł jeszcze za kadencji poprzedniego trenera kadry narodowej, ale się nie przebił. Zagrał w narodowych barwach dopiero po raz piąty, ze Słowenią po raz drugi zaliczył pełnych 90 minut. Narzekano, że nie ma w klubie wystarczających liczb, jak na zawodnika ofensywnego. Nie był nawet pierwszym Szymańskim, którego powoływał selekcjoner Jerzy Brzęczek.
A jednak wejście Sebastiana Szymańskiego zasługuje na wyjątkową uwagę. W moskiewskim Dinamie potrzebował aż 32 strzałów na zdobycie swojego pierwszego gola. W kadrze było mu znacznie łatwiej, w zasadzie już przeciwko Austrii dał sygnał pozytywnym debiutem. W październiku przeciwko Łotwie była pierwsza asysta i wiele dobrych akcji, potem aktywność utrzymywał z Macedonią, męcząc swoją ruchliwością rywali. Wreszcie w sobotę z Izraelem tworzył sytuacje i sam miał jedną doskonałą do strzelenia gola. Ale i tak w reprezentacji do trafienia do bramki potrzebował prób tylko siedem, ta pierwsza przeciwko Słowenii okazała się udana.
Nie była to łatwa sytuacja. Owszem, bramkarz rywali po wypiąstkowaniu piłki leżał na murawie, lecz w świetle bramki było kilkunastu zawodników obu drużyn, do tego strzał z pierwszej nie jest najprostszym rozwiązaniem. A jednak precyzja i siła uderzenia Szymańskiego pokazały jego jakość, talent. Nic dziwnego, że w ten atut – a konkretnie w ułożenie lewej stopy przy kontakcie z piłką – tak wierzy Jerzy Brzęczek, oddając Szymańskiemu część stałych fragmentów. Mało która reprezentacja ma 20-latka z tak odpowiedzialną rolą i wydaje się, że po obiecującej jesieni przyjdzie jeszcze więcej.
Źródło/ IAR/ PZPN
fot. PZPN
[MSz]
Wrzesień 2020
