_________________________

Ks. prałat Mieczysław Łuszczyński (1930-2020)

Urodził się 17 listopada 1930 r. w miejscowości Starawieś k. Węgrowa (obecnie diecezja drohiczyńska) i w miejscowym kościele parafialnym został ochrzczony. Jego rodzicami byli Jan i Honorata z Bączków, małżonkowie Łuszczyńscy, rolnicy.

Naukę w Szkole Powszechnej w rodzinnej miejscowości rozpoczął w 1937 r., a ukończył w czasie wojennym w 1943 r. Na tajnych kompletach, czyli samodzielnie i nielegalnie w konspiracji, uczył się dalej w zakresie gimnazjum, a po wyzwoleniu kontynuował naukę w Gimnazjum i Liceum w Węgrowie, gdzie w 1949 r. otrzymał świadectwo maturalne. Jeszcze jako licealista został wcielony do młodzieżowej brygady „Służba Polsce” i przez 2 miesiące pracował w różnych miejscach.

Zaraz po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, a ówczesny jego proboszcz ks. Józef Bloch napisał w opinii o kandydacie do seminarium, że „jest młodzieńcem bardzo dobrym i pobożnym i taką dobrą opinię ma jego rodzina w parafii”. Odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne i 4 czerwca 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej z rąk bpa Ignacego Świrskiego.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Trzebieszów (1955-1958), Ryki (1958-1959), Siedlce św. Stanisława (1958-1963).

Następnie rozpoczął się okres jego duszpasterzowania jako wikariusza zarządcy i administratora w różnych parafiach, gdzie nie mógł objąć urzędu proboszcza, ponieważ ówczesne władze państwowe nie chciały zatwierdzić ks. Mieczysława na tym urzędzie. Był w parafii Mordy (1963-1964) wikariuszem zarządcą (ekonomem); Zembry (1964) wikariuszem substytutem; Adamów (1964-1965) wikariuszem zarządcą i jednocześnie dziekanem dekanatu adamowskiego; Międzyrzec Podl. św. Mikołaja (1965-1968) wikariuszem adiutorem (pomocniczym) i wikariuszem ekonomem oraz zastępcą proboszcza, a także p. o. dziekana międzyrzeckiego (od 1967 r.); Wisznice (1968-1975) wikariuszem pomocniczym i jednocześnie wiecedziekanem dekanatu wisznickiego oraz wikariuszem zarządcą i dziekanem dekanatu wisznickiego (od 1969 r.), a o d 1970 r. administratorem parafii.

W tych parafiach gorliwie i zaangażowaniem pełnił posługę duszpasterską głosząc kazania, katechizując i podejmując różne działania gospodarcze i remontowo-budowlane. Ta jego ofiarna posługa kapłańska i duszpasterska nie była akceptowana przez ówczesne władze państwowe, które nie chciały zatwierdzić ks. Mieczysława na urząd proboszcza, za jego „antypaństwową działalność w parafiach” – jak twierdził Urząd ds. Wyznań.

Z dniem 1 września 1975 r. został mianowany ojcem duchownym Wyższego Seminarium Duchownego Siedlcach. W celu osobistego pogłębienia formacji duchowej i realizacji jej w życiu seminaryjnym wśród kleryków, rozpoczął studia zaoczne w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. Posługę ojca duchownego w seminarium zapamiętali jego wychowankowie, jako gorliwego przewodnika duchowego alumnów, zatroskanego o ich osobisty rozwój duchowy i formacyjny do kapłaństwa, a także pełnego dowcipu i życzliwości kapłana.

Przyszedł czas objęcia posługi duszpasterskiej w parafii św. Stanisława w Siedlcach. Z dniem 8 lipca 1978 r. został mianowany wikariuszem pomocniczym (wiceproboszczem) ówczesnego proboszcza, już schorowanego, ks. prał. Henryka Brzostowskiego i jednocześnie dziekanem dekanatu siedleckiego. Pełnił tę funkcję aż do odejścia na emeryturę (2003 r.).

W tym okresie czasowo pełnił urząd wikariusza zarządcy (administratora) wakujących parafii po śmierci dotychczasowych proboszczów: Pruszyn (1979 r.) i Wiśniew (1980 r.). Nadal władze państwowe sprzeciwiały się objęci urzędu proboszcza przez ks. Mieczysława. Dopiero 15 sierpnia 1980 r. objął urząd proboszcza parafii św. Stanisława w Siedlcach.

Nastały czasy powstania i kształtowania się społecznego i zawodowego ruchu „Solidarność” oraz następstw wprowadzenia w kraju stanu wojennego, a także okres zmierzający do przemian ustrojowych w Polsce, jakie nastąpiły na skutek wyborów parlamentarnych w 1989 r. W tych wydarzeniach uczestniczył Kościół katolicki, a kościół św. Stanisława, biskupa i męczennika w Siedlcach, gdzie proboszczem był ks. Mieczysław, stał się miejscem spotkań formacyjnych, prelekcji i wykładów patriotycznych oraz miejscem upamiętniania znaczących osób i wydarzeń z dziejów naszej Ojczyzny. Wielokrotnie doznawał szykan i represji ze strony władz systemu komunistycznego, ale zawsze zachowywał kapłańską i patriotyczną postawę. Wspierany przez swoich wikariuszy, inspirował różne formy działalności duszpasterskiej wśród dzieci, młodzieży i dorosłych, podejmował potrzebne prace gospodarcze w parafii, a także doprowadził do wybudowania w latach 1983-1988 nowego kościoła przy ul. Janowskiej, który stał się ośrodkiem duszpasterskim nowej parafii Miłosierdzia Bożego, utworzonej w 1993 r.

Lata posługi duszpasterskiej ks. Mieczysława w parafii św. Stanisława w Siedlcach, to czas usiany anegdotami, zaskakującymi powiedzeniami o treści religijnej i moralnej, różnymi dowcipami sytuacyjnymi i wydarzeniami, które zapadły w pamięć jego wikariuszom, kapłanom i wiernym. Pobożny kapłan, gorliwy duszpasterz, zaradny i skuteczny gospodarz, człowiek kochający Ojczyznę-Polskę i zatroskany o Jej losy-patriota. Te duszpasterskie i patriotyczne aspekty Jego posługiwania, wielokrotnie podkreślano w opiniach i wnioskach do różnych instancji, przedstawiając osobę ks. Mieczysława do nadania mu nagród i odznaczeń o charakterze lokalnym i ogólnopolskim. Takowe otrzymał wielokrotnie, a te potwierdzają Jego zasługi dla miasta Siedlec, dla naszej diecezji i dla Ojczyzny.

[O tym więcej i w szczegółach napisali Wnioskodawcy, zgłaszający osobę ks. prał. Mieczysława Łuszczyńskiego, do nadania mu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Siedlce w 2008 r. Zob. Urzędu Miasta Siedlce na stronie internetowej: Podlasie 24].

Funkcje diecezjalne, godności i odznaczenia ks. Mieczysława:

Przez kilka kadencji był członkiem Rady Kapłańskiej, delegatem ds. nauczania i wychowania w seminarium duchownym w latach 1982-1988, wizytatorem diecezjalnym wyznaczonych parafii, członkiem Komitetu ds. umieszczenia ziemi z parafii unickich przy pomniku Jana Pawła II w Siedlcach (3.09.1999 r.).

Za pełną gorliwości i poświęcenia posługę duszpasterską został mianowany, przez bpa Jana Mazura, kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Siedleckiej (03.04.1980 r.), a następnie kanonikiem gremialnym tejże Kapituły (31.12.1982 r.). W tej Kapitule został mianowany prałatem archidiakonem (03.05.1992 r.), a z dniem 23.01.2003 r. prałatem kustoszem.

Na prośbę bpa Jana Mazura, papież Jan Paweł II, mianował go kapelanem Jego Świątobliwości (24.02.1990 r.) i w niedługim czasie prałatem honorowym Jego Świątobliwości (08.03.1994 r.).
Już w odrodzonej Rzeczpospolitej Polskiej śp. ks. Mieczysław Łuszczyński został odznaczony wieloma regionalnymi medalami i państwowymi odznaczeniami za swoją działalność duszpasterską, na rzecz wspólnoty lokalnej i kultury polskiej w duchu kształtowania wartości chrześcijańskich i zachowania tradycji raz pamięci o dziejach naszej Ojczyzny.

Za społeczną działalność dla regionu otrzymał medal im. księżnej Aleksandry Ogińskiej „Aleksandria” (1997 r.); regionalną nagrodę im. Ludomira Benedyktowicza (1999 r.); otrzymał również „Medal Komisji Edukacji Narodowej” i honorową odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2008 r.) oraz tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Siedlce” (2008 r.) o co wnioskowało Ogólnopolskie Stowarzyszenie Internowanych i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach; otrzymał także, nadaniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, odznaczenie – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11.11.2008 r.), a także został wyróżniony przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego Józefa Guzdka, medalem „Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki” (wręczony 13.12.2015 r.).

Z racji na osiągnięty wiek kanoniczny (75 lat) z dniem 25 listopada 2003 r. został zwolniony z urzędu proboszcza i przeniesiony na emeryturę z prawem zamieszkania w budynku parafialnym. Nadal był czynnym duszpastersko kapłanem w parafii, choć już wiek i zdrowie nie pozwalały na aktywność z lat minionych. Wymagał opieki i troski, a takową okazywał aktualny proboszcz i grono przyjaciół.
Od 2017 r. zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu, gdzie został otoczony troskliwą opieką przez siostry albertynki oraz personel i spokojnie przeżywał czas swojej emerytury. Tam zmarł 16 listopada 2020 r. w przeddzień swoich 90 urodzin, a przeżył 65 lat w kapłaństwie.

Dziękując Bogu za dar życia i kapłaństwa, prosimy o radość wieczną dla śp. ks. Mieczysława. Requiescat in pace…

opr. ks. Bernard Błoński


DW