BĄDŹCIE SOBIE PODDANI WZAJEMNIE – z tymi słowami św. Pawła Listu do Efezjan rozpoczynamy nasze wędrowanie, podczas którego chcemy rozważać Słowo Boże pouczające nas o rodzinie w zamyśle Boga. Słowa te są wykładnią chrześcijańskiego rozumienia małżeństwa i rodziny. Chcemy modlić się za nasze rodziny, ale również poznawać prawdę o małżeństwie i rodzinie. W ramach pielgrzymkowych rozmyślań porannych pragniemy przybliżyć nauczanie papieża Franciszka o małżeństwie i rodzinie wypowiedziane podczas pielgrzymek apostolskich na Filipiny i do Ekwadoru. Większość tekstów pochodzi jednak z katechez środowych. Franciszek tym samym przygotowuje nas katolików do Synodu, który w dniach 4-25 października br. będzie obradował w Rzymie pod hasłem „Powołanie i misja rodziny w Kościele i świecie współczesnym".
2. Cieszymy się stałą pamięcią modlitewną oraz obecnością na trasie pielgrzymki naszych Pasterzy, którzy rano sprawowali Mszę Świętą inaugurującą 35 Pieszą Pielgrzymkę na Jasną Górę. Dziękujemy Biskupowi Piotrowi za pouczające słowo. Biskupowi Kazimierzowi dziękujemy za dzisiejsze wspólne pielgrzymowanie z kolumną siedlecką oraz wczorajszą obecność w grupach wyruszających z Białej Podlaskiej. W intencjach polecanych przez Pątników Duchowych pamiętamy o naszych Pasterzach i o naszej diecezji.
3. Wzorem ubiegłego roku zapraszamy Pielgrzymów Duchowych do jeszcze ściślejszej łączności z tymi, którzy fizycznie pielgrzymują do Tronu Jasnogórskiej Pani. Zachęcamy do zamieszczania pozdrowień dla pielgrzymów będących na trasie za pośrednictwem formularza, znajdującego się na stronie internetowej naszej Pielgrzymki. Prosimy o wskazanie adresatów pozdrowień, numeru grupy, w której pielgrzymują oraz informacji, od kogo pozdrowienia są przesyłane.
4. Na szlaku pątniczym są już grupy: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 10a, 10b, 11, 12, 13, 15b, 16 i 17.
5. Dzisiaj przebyliśmy etap:
Grupy 1 – 6: z Siedlec do Wodyń, długości 30 km;
Grupy 10a, 10b, 11: z Drelowa do Radzynia Podlaskiego, długości 30 km;
Grupy 12 i 13: z Międzyrzeca Podlaskiego do Radzynia Podlaskiego, długości 26 km;
Grupa 15b: z Komarówki Podlaskiej do Radzynia Podlaskiego, długości 27 km;
Grupa 16 i 17: z Parczewa do Tarkawicy, długości 28 km.
6. Noclegi Grup: w Wodyniach, w Radzyniu Podlaskim i w Tarkawicy. Apel w kościele w Wodyniach, w Radzyniu Podlaskim i w Tarkawicy o godz. 2100
7. Jutro:
Grupy 1 – 6: Pobudka: o godz. 5.00, zdanie bagaży.
Wymarsz: 545. Prowadzi grupa 3.
Msza św. o godz. 900. w Stoczku Łukowskim. Przed Mszą św. śniadanie, przygotowane
przez parafian Stoczka Łukowskiego. Bezpośrednio po Mszy Św. wymarsz na trasę, prowadzi grupa 9a.
- Grupy 10 – 15b: wstanie: godz. 445, zdanie bagaży.
Msza Święta: godz. 600. Po Mszy Świętej – śniadanie i wymarsz.
Od Radzynia rozpoczyna pielgrzymowanie Grupa 15a.
- Grupy 16 – 17: według ustaleń Księży Przewodników.
8. Zachęcamy do korzystania z tekstów konferencji pielgrzymkowych, a także dołączanych codziennie do Biuletynu tekstów rozmyślań.
ROZMYŚLANIE 1
Dzieckiem Bożym jestem ja
Na początku pielgrzymki pragniemy uświadomić sobie, że jesteśmy chciani i kochani przez Boga.
Dziecko jest kochane dlatego, że jest dzieckiem: nie dlatego, że jest piękne, zdrowe, dobre; nie dlatego, że myśli tak jak ja, czy jest ucieleśnieniem moich pragnień. Dziecko jest życiem zrodzonym przez nas, ale ukierunkowanym ku niemu, ku jego dobru, ku dobru rodziny, społeczeństwa, całej ludzkości. Stąd także pochodzi głębia ludzkiego doświadczenia bycia synem i córką, pozwalająca nam odkryć najbardziej bezinteresowny wymiar miłości, który nigdy nie przestaje nas zadziwiać. Bycie dzieckiem jest podstawowym warunkiem poznania miłości Boga, który jest ostatecznym źródłem tego prawdziwego cudu. W duszy każdego dziecka, choć jest ono bezbronne, Bóg umieszcza pieczęć tej miłości, która jest podstawą jego godności osobowej, godności, której nic i nikt nie może zniszczyć. Dzisiaj, jak się wydaje trudniej jest dzieciom wyobrazić sobie swoją przyszłość. Dzieci są radością rodziny i społeczeństwa. Są darem. Każda osoba jest wyjątkowa i niepowtarzalna, a jednocześnie charakterystycznie powiązana ze swymi korzeniami. Bycie synem i córkę zgodnie z planem Boga, oznacza bowiem niesienie w sobie pamięci i nadziei tej miłości, która się zrealizowała właśnie budząc życie innej istoty ludzkiej, oryginalnej i nowej.
Dobrych relacji między pokoleniami możemy się uczyć od naszego Ojca Niebieskiego, który każdemu z nas pozostawia wolność, ale nigdy nie zostawia nas samymi. A jeśli błądzimy, to nadal cierpliwie nas śledzi, nie osłabiając swej miłości względem nas. Ojciec Niebieski się nie wycofuje, pragnie, aby Jego dzieci były odważne i czyniły swoje kroki naprzód. Dzieci nie powinny ze swej strony lękać się trudu budowania nowego świata: słuszne jest ich pragnienie, aby był on lepszy, od tego, jaki otrzymali! Ale należy to czynić bez arogancji, bez zarozumiałości. Zawsze należy umieć uznać wartość dzieci, a rodzicom zawsze należy oddawać szacunek. Czwarte przykazanie wymaga od dzieci – a wszyscy nimi jesteśmy! – by czcić ojca i matkę (por. Wj 20,12). Przykazanie to następuje zaraz po tych, które dotyczą samego Boga. Rzeczywiście zawiera ono w sobie jakieś sacrum, coś co jest podstawą wszelkiego innego rodzaju szacunku między ludźmi. A w sformułowaniu biblijnym czwartego przykazania dodano: „abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie”. Prawa więź między pokoleniami jest gwarancją przyszłości i jest gwarancją historii naprawdę ludzkiej. Społeczeństwo dzieci, które nie szanują rodziców jest społeczeństwem bez honoru, ukierunkowanym, by pełno w nim było młodych nieczułych i chciwych. Jednakże z drugiej strony społeczeństwo, które nie chce rodzić dzieci, nie lubi być otoczone dziećmi, uważające je przede wszystkim za zmartwienie, ciężar, ryzyko, jest społeczeństwem przygnębionym. Jeśli rodzina wielodzietna jest postrzegana jak byłaby ciężarem, to coś jest nie w porządku! Poczynanie dzieci powinno być odpowiedzialne, jak uczy zresztą encyklika „Humanae vitae” błogosławionego papieża Pawła VI, ale posiadanie większej liczby dzieci nie może się automatycznie stać decyzją nieodpowiedzialną. Życie się odmładza i zyskuje energie poprzez swoje pomnożenie: stajemy się bogatsi, a nie zubożali! Dzieci uczą się zajmowania się swoją rodziną, dojrzewają dzieląc się swoim poświęceniem, wzrastają w docenieniu swoich darów. Radosne doświadczenie braterstwa ożywia szacunek i opiekę nad rodzicami, którym należy się nasza wdzięczność.
Niech Jezus, odwieczny Syn, który stał się dzieckiem w czasie, pomoże nam odnaleźć drogę nowego promieniowania tego ludzkiego doświadczenia, tak prostego, a zarazem wspaniałego, jakim jest bycie dziećmi.
Na początku pielgrzymki chcę uświadomić sobie, że jestem dzieckiem Boga. Od chrztu św. i poprzez inne sakramenty zostałem włączony w to wieczne Boże życie. Jako dziecko żyję w konkretnej społeczności - rodzinie. Panie daj mi łaskę ucieszenia się tym wybraństwem. Co mogę dla mojej rodziny zrobić?
ks. Jacek Wojdat, opiekun pielgrzymów duchowych
DJ
Kwiecień 2024
