Efekt jest taki, że opłaty za CO2 stanowią już prawie 12-14 procent wszystkich kosztów PEC-u, i to mimo dużej redukcji zużycia węgla. Unia Europejska zmniejsza przydziały pozwoleń emisyjnych, windując ceny ceny tych płatnych, aby w ten sposób zmotywować energetykę do przechodzenia na źródła odnawialne. Dla PEC-u kończą się więc korzyści, jakie w poprzedniej dekadzie czerpał z przejścia z węgla na gaz i połączenia produkcji ciepła z produkcją prądu.
Czy można uciec przed dalszymi podwyżkami? Teoretycznie tak. Utrzymywaną jako zapas i uzupełnienie starą kotłownię węglową można zastąpić albo kolejnym blokiem gazowym, albo farmą kolektorów słonecznych sprzężoną z dużym zbiornikiem ciepła. W grę wchodzi jeszcze spalanie biomasy, ale wieści z niedawnego kongresu energetyków wskazują, że może to być ślepa uliczka. W Unii Europejskiej narastają bowiem wątpliwości, czy nadal traktować biomasę jako źródło odnawialne. PEC przymierzał się już do magazynowania ciepła, ale jego wniosek o dofinansowanie odpadł w zeszłorocznym konkursie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Spółka będzie szukać innych funduszy, bo samodzielnie tego rodzaju inwestycji nie udźwignie. W grę wchodzą bowiem kwoty rzędu kilkudziesięciu, a nawet ponad 100 mln zł.
A co z postulowanym przez Zakład Utylizacji Odpadów kotłem do spalania kalorycznej frakcji odpadów komunalnych? Spółka kilkakrotnie przymierzała się do tego pomysłu i za każdym razem czas wychodziło jej, że taka inwestycja jest dla niej nieopłacalna. Przynajmniej w obecnych warunkach – bo tutaj wiele się może jeszcze zmienić zarówno na polu samej energetyki, jak i gospodarki odpadami. Pocieszające jest natomiast to, że do nie przynoszącej zysków produkcji ciepła można sobie dorobić sprzedażą prądu (rentowność całej branży szacuje się na 1,5 proc.)
Całą rozmowę z prezesem Przedsiębiorstwa Energetycznego zamieszczamy w naszym internetowym archiwum dźwięków. >>>> POSŁUCHAJ
AB/ Siedlce [MSz]
Kwiecień 2024
