W homilii Ksiądz Biskup podkreślił, że święcenia diakonatu to umocnienie darem Ducha Świętego i ustanowienie sługami ołtarza, głosicielami i świadkami Ewangelii, pełniącymi dzieła miłosierdzia. - Diakoni są z ludu wzięci, ale powołani przez Boga i odpowiednio przygotowani przez Kościół. Apostolskim gestem włożenia rąk, przeznaczeni i posłani, aby w imieniu Kościoła wykonywali to co im zostało zlecone. Mają być zapatrzeni w Chrystusa - zaznaczył Ksiądz Biskup. Jednocześnie odwołał się do słów Papieża Franciszka, który powiedział kiedyś, że to Chrystus jest pierwszym diakonem, sługą człowieka. Celebrans odniósł się także, do soborowej konstytucji „Lumen Gentium”, w której zostało napisane, że diakonat to włączenie w szeregi duchowieństwa. - W przypadku osób idących do kapłaństwa jest on etapem przejściowym, bo celem jest prezbiterat. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że pierwszy etap otwarcia się na kapłaństwo ministerialne, zaczyna się właśnie od służby – wyjaśniał Biskup Piotr Sawczuk. Na zakończenie modlił się za nowowyświęcanych diakonów, aby Pan Bóg znalazł upodobanie w swoich sługach, którzy oddają się Jemu na służbę, aby wspierał ich dobrą wolę, aby formował ich serca. - Diakoni zaś, trwając wiernie przy swoim Panu, niech dążą, by ukształtować w sobie postawę prawdziwie służebną, by oddać się Panu, Kościołowi, do dyspozycji bez zastrzeżeń - mówił bp Piotr Sawczuk. 
W święceniach diakonatu; uczestniczyli m.in. księża proboszczowie parafii, z których wywodzą się nowi diakoni, zaroszeni kapłani, siostry zakonne, rodziny i wierni świeccy. Na zakończenie uroczystości przedstawiciel nowowyświęconych diakonów – Karol Biardzki - dziękował Księdzu Biskupowi za modlitwę i sakramentalne nałożenia rąk, które włączyło ich w grono duchowieństwa diecezji siedleckiej w stopniu diakonów. Podziękowania popłynęły także w stronę Rektora WSD w Nowym Opolu ks. kan. Piotra Paćkowskiego, byłego rektora ks. prałata Mieczysława Głowackiego, profesorów, ojców duchownych i wychowawców seminaryjnych. Dziękowano kapłanom, rodzicom, parafianom, siostrom zakonnym i wszystkim wiernym, którzy swoją modlitwą wspierali ich na drodze podążania ku Chrystusowemu kapłaństwu.
Śpiewom mszalnym podczas uroczystości przewodniczyła schola seminaryjna wraz z członkami chóru parafialnego z Bożego Ciała w Siedlcach pod kierownictwem ks. Piotra Radzikowskiego.
2 czerwca święcenia diakonatu w katedrze siedleckiej przyjęli:- Krystian Bajkowski z parafii Przemienienia Pańskiego w Wisznicach
- Karol Biardzki z parafii Św. Bp Stanisława Męczennika i Aniołów Stróżów w Zbuczynie
- Zenon Bodziak z parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Ostrowie Lubelskim
- Piotr Grzebisz z parafii Św. Brata Alberta w Łukowie
- Michał Kobryński z parafii św. Anny w Białej Podlaskiej
- Grzegorz Lisiecki z parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętsze Maryi Panny w Siedlcach.
- Michał Miszkurka z parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Żelechowie
- Rafał Soćko z parafii św. Jana Chrzciciela w Krynce
OGLĄDAJ RETRANSMISJĘ VIDEO
----------------------------------
Według Kodeksu Prawa Kanonicznego, święcenia diakonatu wprowadzają do stanu duchownego. Każdy nowowyświęcony diakon uroczyście ślubuje żyć w celibacie, być posłusznym swojemu biskupowi oraz zobowiązuje się do codziennej modlitwy Liturgią Godzin. Diakoni stanowią najniższy stopień hierarchii kościelnej. Na nich nakłada się ręce „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi” (KKK 1569). Dzieje Apostolskie mówią o ustanowieniu diakonów, którzy mieli pomagać Apostołom w posłudze wobec ubogich, by ci mogli się poświęcić modlitwie i głoszeniu słowa Bożego. Diakon jest powołany, by służyć biskupowi i prezbiterom. Do zadań diakonów należy „uroczyste udzielanie chrztu, przechowywanie i rozdzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu Kościoła związkom małżeńskim, udzielanie wiatyku umierającym, czytanie wiernym Pisma Świętego, nauczanie i napominanie ludu, przewodniczenie nabożeństwu i modlitwie wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędowi żałobnemu i pogrzebowemu” (KK 29). Diakoni nie mogą celebrować Eucharystii, udzielać rozgrzeszenia, czy też namaszczać chorych. Czynności te mogą wykonywać jedynie kapłani (prezbiterzy i biskupi). Diakonów w Kościele rzymskokatolickim można podzielić na dwie grupy: żonatych oraz celibatariuszy, którzy decydują się pozostać w stanie bezżennym. Diakoni żonaci są wyświęcani na stałe, zaś dla celibatariuszy jest to zazwyczaj stopień przejściowy na drodze do kapłaństwa. Diakonów łatwo można rozpoznać po stroju noszonym przez nich podczas celebracji liturgicznej - zamiast ornatu ubrani są w dalmatykę lub albę ze stułą przewieszoną przez lewe ramię i spiętą u dołu. MJa
Kwiecień 2024
