Biogram
Ks. kanonik Wacław Semeniuk (1925-2015)
Urodził się w 17 marca 1925 r. w miejscowości Kuzawka w parafii Neple i w kościele parafialnym został ochrzczony i tam przyjął sakrament bierzmowania. Jego rodzice Kondrat i Michalina z d. Sterniczuk małżonkowie Semeniuk byli rolnikami.
Do Szkoły Powszechnej uczęszczał w Mokranach Starych, w Terespolu i Bohukałach. Od września 1939 r. miał kontynuować naukę w gimnazjum w Brześciu, ale wybuch drugiej wojny światowej przerwał możliwość nauki. Pozostawał w domu rodzinnym nad Bugiem, gdzie przebiegała granica niemiecko - rosyjska do czerwca 1941 r.
Jednak potajemnie uczył się w zakresie programu gimnazjalnego na prywatnych lekcjach prowadzonych przez wysiedloną nauczycielkę z Warszawy. Dopiero w 1944 r. wstąpił do gimnazjum i liceum w Białej Podlaskiej i tam w 1946 r. otrzymał świadectwo maturalne.
W tym też roku zgłosił się do Seminarium Duchownego w Siedlcach z chwalebną opinią swego prefekta ks. Edmunda Barbasiewicza i rozpoczął formację seminaryjną do kapłaństwa. Odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne i 12 kwietnia 1952 r. otrzymał świecenia kapłańskie z rąk bpa Ignacego Świrskiego w katedrze siedleckiej.
Jako wikariusz pracował w parafiach:
Parysów (1952),
Konstantynów (1952-1953)
i Osieck (1953-1955).
Podjął także studia akademickie w zakresie prawa kanonicznego jeszcze na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, uzyskując stopień magistra. Pojawiła się choroba gruźlicy i przez trzy lata przebywał w różnych ośrodkach i szpitalach na leczeniu, a duszpastersko pomagał w parafii Ortel Książęcy.
Z dniem 15.07.1959 r. został rektorem filii duszpasterskiej w Wołyńcach. Tutaj duszpasterzowi do 20.07.1964 r. Pojawił się nawrót choroby i przez kolejne dwa lata przebywał na kuracji leczniczej.
Powrócił do diecezji i został w 1966 r. wikariuszem parafii Przemienienia Pańskiego w Garwolinie, będąc katechetą w Głoskowie i Rudzie Talubskiej. Następnie od 1969 r. był administratorem parafii Zembrów (obecnie diecezja drohiczyńska), aż do 1976 r.
W życiu ks. Wacława rozpoczął się czas łączenia duszpasterstwa parafialnego z pracą w Sądzie Biskupim i Kurii Diecezjalnej. Sędzią Sądu Biskupiego został już mianowany w 1972 r. przez bpa Jana Mazura, a pełnił ten urząd przez kilka kadencji do 2012 r.
Z parafii Zembrów wrócił do Siedlec w 1976 r. i był notariuszem w Kurii Diecezjalnej (1976-1980). Następnie został proboszczem parafii Marianów (1980-1983) w dekanacie garwolińskim i tam podejmował także bieżące prace gospodarcze. Powrócił ponownie do Siedlec i w latach 1983-1987 był notariuszem Sądu Biskupiego. Na własną prośbę został zwolniony i został proboszczem parafii Polskowola (1987-1988) i Ortel Książęcy (1988-1993). Z racji na wiek i stan zdrowia przeszedł na emeryturę w 1993 r. Jednak pragnął wyjechać z pomocą duszpasterską na Białoruś, kiedy nastąpiły tam zmiany polityczne i trzeba było kapłanów do posługi duszpasterskiej. Tam też w latach 1993-1995 posługiwał na terenie diecezji pińskiej na zaproszenie kard. Kazimierza Świątka.
Powrócił do diecezji siedleckiej i z racji na potrzeby duszpasterskie został w 1995 r. mianowany proboszczem, najmniejszej parafii Mszanna. W następnym roku przeszedł ostatecznie na emeryturę z zamieszkaniem w Mszannie. Jednak pojawiła się kolejna choroba nowotworowa i z racji na lepszy dostęp do służby zdrowia, powrócił w 2007 r. do Siedlec i zamieszkał w Domu Księży Emerytów. Wiele razy poddawał się leczeniu szpitalnemu. Na miejscu opieką służyły siostry albertynki, a kiedy siostry przeniosły się do Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu, również i ks. Wacław tam zamieszkał.
Doceniając całokształt pracy duszpasterskiej ks. Wacława, biskup siedlecki Jan Wiktor Nowak mianował go 25 maja 1999 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.
Ks. Wacław zmarł w 19 grudnia 2015 r. w Nowym Opolu. Przeżył pełne 90 lat i 63 lata w kapłaństwie. Wiekiem był jednym z dwóch najstarszych kapłanów i należał do najstarszego rocznika święceń kapłańskich (1952 r.) wśród 3 żyjących kapłanów. Wspólnie w gronie 4 kapłanów, wtedy jeszcze żyjących, przeżywali Jubileusz 60-lecia kapłaństwa w 2012 r.
Był postrzegany jako kapłan stateczny i rozważny, a jako duszpasterz, pracownik sądowy i kurialny, był życzliwym i słuchającym interesantów. Zawsze okazywał należny szacunek biskupom i był przykładem dla innych w swojej skromności i życzliwości kapłańskiej. Niejednokrotnie zadziwiał innych brakiem wysokich oczekiwań wobec swojej osoby. Pochodził z rodziny unickiej, z sąsiedniej parafii Pratulin i żywo interesował się sprawami unickimi okazując osobisty kult błogosławionym Męczennikom z Pratulina. W swojej chorobie nie był uciążliwy, ale był pełnym wdzięczności, posłusznym pacjentem dla opiekunów. Z pokorą i modlitwą znosił swoje słabości zdrowotne interesując się także sprawami innych konfratrów. Do końca swoich ziemskich dni pozostawał na modlitwie i wdzięczności Bogu za dar kapłaństwa.
Requiescat in pace.
opr. ks. B. Błoński
Zdjęcia: Krzysztof Szczepański
www.parafiawolynce.pl
DJ
Kwiecień 2024
