W 1425 roku została w Kosowie erygowana parafia rzymskokatolicka. Pierwszy kościół pw. Nawiedzenia NMP i św. Józefa ufundował Marcin Ciołek, zwany Kossowskim, lub jego syn Andrzej. W 1589 roku biskup łucki Bernard Maciejowski zatwierdził akt fundacyjny określający terytorium parafii. W części Kosowa zwanej „ruską” istniała prawosławna cerkiew pw. Narodzenia NMP, która po unii w 1596 roku została zamieniona na cerkiew unicką. W okresie „potopu szwedzkiego” 1657 roku kościół w Kosowie został spalony przez wojska szwedzkie i kozackie. W 1755 roku został wzniesiony kolejny kościół. Prawa miejskie Kosów otrzymał w 1778 roku na mocy przywileju Stanisława II Augusta Poniatowskiego. W 1866 roku zostały one odebrane przez rząd carski.
Obecny murowany kościół w stylu neogotyckim został wzniesiony w latach 1907-1924, staraniem ks. Antoniego Surackiego oraz jego następcy ks. Pawła Skwary, według projektu arch. Józefa Piusa Dziekońskiego z Warszawy. Stary kościół został rozebrany i sprzedany w 1924 roku. Podczas II wojny światowej kościół został mocno uszkodzony. W latach 1945-1951 dokonano restauracji świątyni, którą 9 listopada 1952 roku konsekrował biskup siedlecki Ignacy Świrski. Ks. bp Antoni Dydycz w asyście biskupa sandomierskiego Andrzeja Dzięgi 29 października 2006 roku poświęcił nowy ołtarz soborowy, składając w nim relikwie św. ojca Pio. W ostatnim czasie jest on stale odnawiany pod kierunkiem obecnego proboszcza.
W parafii istnieją też kaplice w Chruszczewce oraz w Rytelach Wszołkach, zbudowane w latach osiemdziesiątych XX wieku staraniem ks. Stanisława Domańskiego.
Wizytacja kanoniczna będzie kontynuowana 5 i 12 października.
ksAP/Drohiczyn [MSz]
Kwiecień 2024
