Tadeusz Sobieszczak urodził się 1.XII.1924 r. w Siedlcach. Jest synem chirurga siedleckiego szpitala Najświętszej Marii Panny. Po mamie płynie w jego żyłach odrobina krwi hrabiowskiej rodziny SKARBEK.
Siedlczanom znany jest jako instruktor samochodowy oraz kierowca PKS-u na liniach dalekobieżnych, kierowca karetek pogotowia ratunkowego i kierowca z 18-letnim stażem w pogotowiu kolejowym.
Był również zawodnikiem sekcji motocyklowej Ligi Przyjaciół Żołnierza. Ta organizacja została założona w Siedlcach. Obecnie działa pod nazwą LOK na terenie całego kraju. Rada Miasta Siedlce wzięła pod uwagę głównie zasługi wojenne pana Tadeusza.
Już we wrześniu 1939 r. jako uczeń Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego i harcerz drużyny nr 3 pełnił służbę obserwacyjną na moście na Liwcu w Chodowie. Na specjalne diagramy nanosił trasy przelotów niemieckich samolotów bombardujących Siedlce.
Pierwszą organizacją konspiracyjną do jakiej wstąpił był Młody Nurt kierowany wówczas przez Jerzego Płażewskiego, mieszkającego obecnie w Warszawie znanego na świecie krytyka filmowego. A przez całą okupację prowadzącego z ojcem Ignacym zakład fotograficzny przy ul. Piłsudskiego 26 w Siedlcach.
Tadeusz wstąpił do tej organizacji pracując w warsztacie samochodowym Kazimierza Szawłowskiego. Nauczył się w nim nie tylko naprawy samochodów ale i broni palnej.
Następnie został łącznikiem organizacji Miecz i Pług. Przewoził rozkazy i materiały konspiracyjne z Siedlec do placówek w terenie. Z tego okresu szczególnie wspomina jeden dzień, gdy dwukrotnie przejechał rowerem trasę 220 km. Z Siedlec do Radzynia Podlaskiego i z powrotem.
W tej samej organizacji awansował na żołnierza pierwszej sekcji bojówki nr 105. Uczestniczył w akcjach zbrojnych. Wspominany jest przez swych kolegów jako „niezły pistolet”.
Przeżył chwile grozy podczas rewizji mieszkania dokonywanej przez mundurowych i cywilnych Niemców. Szukali bojowca, a przed nimi stał chłopczyk w krótkich spodenkach i mundurku. Nie domyślili się, że za paskiem spodenek na brzuchu ma pistolet.
Po scaleniu organizacji konspiracyjnych służył w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii krajowej. Z tej organizacji został skierowany w marcu 1944 r. do 5 drużyny II plutonu OP „Zenona” 34 Pułku Piechoty AK. Walczył do rozwiązania tego oddziału w sierpniu 1944 r.
Po powrocie do Siedlec zakładał z kolegami Ruch Oporu Armii Krajowej. By nie podzielić losu kolegów, którzy zostali aresztowani przez NKWD i wywiezieni do obozów Gułagu, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego.
Został zakwaterowany na III polu niemieckiego obozu koncentracyjnego Majdanek koło Lublina, następnie wcielony do jednego z oddziałów Armii Czerwonej i wysłany w okolice Przemyśla.
Stwierdził, że teraz jest sowsiem russkij sołdat i mu nie odpowiada gimnaściorka zamiast porządnego munduru i zwiozdeczka zamiast orła.
Z trzema kolegami opuścił Armię Czerwoną i wstąpił do Oddziału Partyzanckiego „Groźnego” 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej. Był rusznikarzem i celowniczym ciężkiego karabinu maszynowego w plutonie Czelatycze tego oddziału.
Uczestniczył w akcjach broniących polską ludność przed okrucieństwem nacjonalistów ukraińskich. Po rozwiązaniu tego oddziału partyzanckiego po raz drugi wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 we Wrocławiu. Został absolwentem tej szkoły drugiej promocji.
Do demobilizacji kierował 3 Samodzielną Grupą Rozminowania. Jako saper usunął wiele ton niewybuchów na terenie ówczesnego województwa warszawskiego, w tym i w rejonie Siedlec.Jest przykładem nieprawdziwości powiedzenia „saper myli się tylko raz”. Podczas likwidowania pola minowego na Kępie Konarskiej w widłach Pilicy i Wisły usłyszał detonację zapalnika. Ale mina nie wybuchła! Dostał od losu drugie życie. Dzięki temu przypadkowi mamy szczęście spotkać się dzisiaj z panem Tadeuszem!
Sławomir Kordaczuk
EŁ/Siedlce
Kwiecień 2024
