Metropolita gnieźnieński podkreślił, że czas posługi prymasowskiej przypadł na trudne czasy zmagania z reżimem komunistycznym. „Upominanie się o prawa ludzi wierzących, o prawa Kościoła w czasie reżimu komunistycznego stało się cechą charakterystyczną jego posługiwania” – powiedział. Zaznaczył, że dotyczyło to choćby tego, co stało się trudnym i bolesnym wówczas wydarzeniem dla Kościoła, kiedy komuniści powoływali do służby wojskowej kleryków seminariów duchownych. „Ksiądz Prymas walczył o to, by klerycy mogli kontynuować studia” – zauważył.
Abp Polak przypomniał również, że Prymas Wyszyński stawał w obronie dzieł charytatywnych Kościoła, kiedy władze komunistyczne zaczęły odbierać własność kościelną. „Ukazała się tutaj zdecydowana obrona księdza Prymasa tych bardzo istotnych i ważnych dzieł, które służyły nie tylko Kościołowi, ale przede wszystkim całej społeczności ludzi wierzących, i nie tylko wierzących, po II wojnie światowej” – dodał.
Metropolita gnieźnieński zauważył, że sposób działania Prymasa Wyszyńskiego symbolizował w sposób szczególny Chrystus ze skrępowanymi dłońmi z obrazu wręczonego mu na początku posługi prymasowskiej. „Nawiązując do tego obrazu, mówił o skrępowanych dłoniach Chrystusa w sercu człowieka, w sercu narodu, w sercu tych, którzy idą za Chrystusem. Był wezwany do tego, by te więzy rozwiązywać zarówno swoim przykładem, jak i swoją zachętą, swoim nauczaniem, w którym pomimo trudnych doświadczeń pobrzmiewało ciągłe wezwanie do przebaczenia i pokoju, aż po tę myśl +przebaczamy i prosimy o przebaczenie+” – podkreślił.
„To uwalnianie ludzkich serc z nienawiści, ze złości, z braku pojednania, to wskazywanie drogi, znalazło się w słynnej homilii gnieźnieńskiej, w której podczas Wigilii Paschalnej pamiętnego 1966 roku, Prymas dał wstrząsające świadectwo o cierpieniu, jakiego doznał. Nie dotyczyło ono jednak tylko lat uwięzienia, ale wszystkiego co się potem wydarzyło: kiedy był świadkiem w Warszawie na ul. Miodowej protestów, podczas których wołano w kontekście publikacji Listu biskupów polskich do biskupów niemieckich, że Prymas zdradził, gdy mówiono, że to nie jest czas na pojednanie z Niemcami” – powiedział abp Polak. I dodał, że w tę paschalną noc Prymas powiedział: „Moglibyście mi nie wierzyć, moglibyście mnie nie słuchać, moglibyście mnie lekceważyć, gdybym nie ja pierwszy jako wasz biskup, wzywając was do przebaczenia i do pojednania, nosił w sercu wrogość i urazę. Nie mam do nikogo wrogości, nie mam do nikogo urazy, wszystkim przebaczam, wszystkich traktuję jako moich braci w Chrystusie”.
Abp Polak przyznał, że posługa prymasowska kard. Wyszyńskiego wpisuje się w historyczne dzieje Kościoła w Polsce. „Po II wojnie światowej Prymas Wyszyński staje przed nami jako świadek prawdy, jako świadek miłości, jako świadek Chrystusa, tego Chrystusa ze skrępowanymi dłońmi, który prowadzi jednak do poranka zmartwychwstania” – dodał.
Metropolita gnieźnieński przypomniał, że w jednej ze swoich homilii kard. Wyszyński powiedział, iż to jego osobiste doświadczenie można odnieść do Kościoła w Polsce. „Niektórzy myślą, że sprawa z Kościołem jest już skończona, że umarł, że jest pogrzebany, a On mocą nie własną, ale Chrystusa Zmartwychwstałego, powstaje z martwych. To wielka nadzieja, którą Prymas niósł całemu narodowi i społeczeństwu, w którym widział obecność ludu ochrzczonego, tego, który przez wodę chrztu świętego złączony jest ze swoim Panem Jezusem Chrystusem Zmartwychwstałym” – podkreślił.
„To prymasowskie nauczanie ożywiało niewątpliwie ducha narodu, budowało jego odwagę w trudnych czasach zmagania z komunistyczną władzą, dawało także światło i promyk nadziei. Pokazywało, że na tym trudnym, rozhuśtanym morzu jest z nami w łodzi sternik, który trzyma ster poprzez swoją posługę biskupią, prymasowską, poprzez swoją obecność w historii i dziejach naszego narodu” – zaznaczył abp Wojciech Polak, Prymas Polski.
BP KEP
Kwiecień 2024
