Ośmieszony, upokorzony przez tłum, Jezus został skazany na śmierć na żądanie arcykapłanów żydowskich. To wyrok niesłuszny i niesprawiedliwy. Nawet Piłat nie znalazł w Nim żadnej winy, ale z obawy przed utratą władzy
i stanowiska nie sprzeciwił się tej niesprawiedliwości. Skazał na ukrzyżowanie niewinnego jak najgorszego zbrodniarza. Jest to odwieczny problem
i współczesnego świata. Żądza władzy idzie często przed sprawiedliwością. Miłość straciła na wartości. Jezus umarł, aby nam przywrócić miłość, bo z niej będziemy sądzeni. Miłość to najwyższa wartość.
Módlmy się, abyśmy byli ludźmi sumienia i nigdy nie wydawali niesprawiedliwych wyroków i bronili bezbronnych przed skazaniem na cierpienie.
Stacja II: Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Decyzja wzięcia krzyża na swoje ramiona wymaga odwagi i siły. Gdy sytuacja dotyczy nas bezpośrednio, może podjęlibyśmy takie ryzyko po dłuższym namyśle. Dobrowolnie, za kogoś, z miłości tylko Bóg mógł zdobyć się na taki czyn.
Bóg jest Miłością najdoskonalszą, nieosiągalną dla nas, skażonych grzechem.
Chryste pomóż nam choć w nikłym stopniu naśladować Ciebie w miłości
i razem z Tobą nieść nasze codzienne krzyże. Ty, Panie, szedłeś na śmierć i za moje grzechy. Chcę Ci dziękować każdym tchnieniem mojego życia.
Stacja III: Pierwszy upadek Jezusa pod krzyżem
Upadasz Panie, bo krzyż był za ciężki. Przywaliliśmy Ciebie naszymi grzechami. Jednak Twoja miłość była od tego ciężaru większa. Podniosłeś się. Idziesz dalej. Nasze niepowodzenia, trudy i upadki czyż nie wciskają nas w bagno zła? Ilu ludzi nie chce i nie umie się podnieść? Pogrążeni w grzechach niszczą swoje życie, życie innych, a jakże często swoich nienarodzonych dzieci. Skazują się na potępienie.
Miłosierny Chryste ratuj przed śmiercią ciała i duszy. Podaj dłoń, podnieś
z upadku, dopóki jeszcze czas.
Stacja IV: Jezus spotyka swoją Matkę
Zbolała, współcierpiąca Matka Jezusa idzie bez siły, milcząca. Choć w oddaleniu, ale jest. Sercem i myślą łączy się ze swoim cierpiącym jedynym dzieckiem otrzymanym od Boga. Ilu synów ludzkich ocaliło by swoje życie, gdyby wiedzieli, że ich matki nie odwróciły się od nich, chociaż są uzależnieni, wulgarni, nieczuli. Żyjący jak by Boga nie było. Mądra miłość, największa z cnót - wszystko przetrzyma.
Maryjo, Matko współcierpiąca, proś Swojego Syna o cnotę miłości dla ziemskich matek. Naucz je mądrze kochać swoje dzieci, a nie tylko spełniać ich kaprysy i zachcianki. Naucz je bezgranicznie ufać Bogu i prowadzić do Niego swoje dzieci.
Stacja V: Szymon Cyrenejczyk pomaga Chrystusowi dźwigać krzyż
Przymuszony Szymon, może nawet wzburzony gniewem, wbrew sobie pomaga Jezusowi nieść krzyż. Niezwykły krzyż, bo dający uwolnienie z grzechów i życie wieczne. To łaska Boża, która dała Szymonowi świętość. Nie buntujmy się przeciwko naszym życiowym krzyżom. Trzeba je przyjąć, zaakceptować.
One pomagają nam zrozumieć ogrom miłości Boga. Przyjęte z cierpliwością
w łączności z Chrystusem ulżą w cierpieniu naszym bliskim.
Stacja VI: Weronika ociera twarz Jezusowi
Weronika! Niewiasta imponująca nam odwagą i empatią. Poświęciła swoją czystą chustę na zabrudzenie potem, błotem i krwią. Czy warto było ponieść taką stratę
i narażać się na popychanie i grubiańskie słowa żołdaków? Co osiągnęła?
Najpiękniejsze Oblicze Boga na chuście
miejsce w panteonie świętych kobiet
Miejsce blisko Boga w najszczęśliwszym miejscu - w niebie Czy warto było?... Warto pomagać z miłości, nie troszcząc się o siebie. O mnie zatroszczy się mój Bóg - najukochańszy Ojciec.
Stacja VII: Jezus ponownie upada pod krzyżem
Nie ma końca torturowania Cię Jezu. Żołnierze dręczą, popychają. Żądny widowiska tłum wyje z uciechy, patrząc na Twoją Jezu mękę, na ośmieszający płaszcz i cierniową koronę. Upadasz po raz drugi. Nie ma i dziś opamiętania
u ludzi, dokładają coraz większy ciężar grzechów na twój krzyż. Pycha przysłania wzrok, osłabia słuch, kamienieją serca. Jak opętani dążą do zdobywania władzy, majątku, podboju świata, przyjemności. Niszczą się nawzajem, i tych, którzy sami się nie obronią, wzniecają wojny. Czy znajdzie się ktoś, kto to powstrzyma.? Chryste prosimy o Dary Ducha Świętego dla rządzących państwami, a dla nas o umiejętność modlitwy, post i wyrzeczenia ofiarowane w intencji stanowiących prawo.
Stacja VIII: Jezus napomina płaczące niewiasty jerozolimskie
Wśród tłumu podążającego za dźwigającym ciężki krzyż Jezusem było wiele kobiet, które płakały wyrażając w ten sposób swoje współczucie. Usłyszały od Jezusa takie słowa „Córki jerozolimskie , nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą, i nad waszymi dziećmi” Słowa aktualne do dziś. Wzruszamy się
w czasie nabożeństw Wielkiego Postu. Trzeba nam płakać nad sobą, bo nie potrafiłyśmy uratować życia nienarodzonych, skazanych na okrutną śmierć. Pomogłyśmy naszym dzieciom zdobyć wykształcenie, dobre posady, wiele dóbr materialnych, ale nie nauczyłyśmy odporności na czyhające zło. Nie ma większego cierpienia dla chrześcijańskiej matki, gdy jej dzieci tracą wiarę, żyją łamiąc przykazania. Nasz płacz niech będzie impulsem do wytrwalszej modlitwy. Bóg kocha każdego człowieka, chce dla niego zbawienia. Choćby nasze grzechy były jak szkarłat, to jak śnieg wybieleją, gdy w wolności i prawdzie upokorzeni staniemy przed Bogiem jak ewangeliczny syn marnotrawny.
Stacja IX: Trzeci upadek Jezusa pod krzyżem
Wzmaga się fala nienawiści i przemocy wobec Jezusa na drodze krzyżowej. Ciało Jezusa zmaltretowane, wycieńczone, traci siły. Upada po raz trzeci. Księga proroka Izajasza zapowiada już kilka wieków wcześniej to co tam się stało. Prorok Izajasz napisał „Wszyscy pobłądziliśmy jak owce, każdy z nas obrócił się ku własnej drodze, a Pan na Niego zwalił winy nas wszystkich (Jz53,6) . Czy może być większe obciążenie Krzyża od grzechów nas wszystkich? Nic to nie znaczy wobec wielkiej miłości, jaką obdarzył nas Ojciec. Z Krzyża ustawicznie płynie zwycięska moc ofiarowana nam w sakramentach świętych w Chrystusowym Kościele. Jak możemy za tę miłość i moc odpłacić? Na pewno niezłomną, niezachwianą wiarą, obroną profanowanego i bezczeszczonego Krzyża, życiem zgodnym z wolą Boga. Po ludzku to trudne, ale możliwe. ”Wszystko możemy w Tym, który nas umacnia” Chcemy Cię kochać Panie i ufać Tobie! Trzymaj nas mocno za rękę na naszej drodze życia.
Stacja X: Jezus z szat obnażony
Najświętsze, najdostojniejsze ciało Jezusa umęczone za nas, doznało jeszcze większego upokorzenia. Zdarto z niego szatę. Rany krwawiły coraz obficiej. Ból był nie do zniesienia. Nie płakałeś Jezu, nie narzekałeś. Uczyniłeś swoje święte ciało ofiarą przebłagalną za nasze grzechy. Nie wyciągnęliśmy wniosków z tej lekcji. Nie umiemy uszanować naszego ciała. Niszczymy je przez nałogi, nieumiarkowanie, przez bezwstydną modę. Wielu młodym, zamroczonym pseudo nowoczesnością, nie trzeba zdzierać szat. Sami je zdejmą i pójdą nawet do świątyni, staną przed ołtarzem, przed Panem.
Chryste, naucz nas odczuwać wstyd i zrozumieć, co to znaczy godność człowieka.
Stacja XI: Jezus przybity do Krzyża
Godzina trzecia Ostatkiem sił wszedłeś Jezu na Golgotę. Już nie musisz dalej iść. To kres Twojej ziemskiej wędrówki. Mogłeś odpocząć rozpostarty na krzyżu. Jeszcze ból zadany przez wbijane gwoździe! Jezu nie myślisz wtedy o sobie. Myślisz, czy wszystkich objąłeś miłością. Aby na pewno wszyscy byli odkupieni, prosisz : „Ojcze odpuść im , bo nie wiedzą co Czynią” (Łk 23,34) Panie odpuść nam nasze niewierności. Zmiłuj się i nie karz nas za zamordowane, nienarodzone dzieci, za dzieci porzucone, niekochane. Daruj wszystkie niesprawiedliwości, oszczerstwa, pychę i egoizm. Naucz nas Twojej miłości, bo często nie wiemy, co czynimy.
Stacja XII: Pan Jezus umiera na Krzyżu
Długo konałeś Panie! Do godziny dziewiątej. Dałeś jeszcze możliwość opamiętania oprawcom. Nie zrozumieli. Nie wykonali żadnego gestu miłości. Spragnione wargi Tego, który nikogo nie skrzywdził, poili żółcią i octem. Dałeś Jezu możliwość zbawienia współwiszącym łotrom. Tylko jeden zrozumiał, że źle postępował, żałował za swoje złe uczynki. Osiągnął niebo. Gdy już Jezu wiedziałeś, że wypełniłeś swoją misję, powiedziałeś „Wykonało się” i wołałeś do Ojca „Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mego” Jezu, nasz zbawco, prosimy
o taką łaskę, byśmy jak Ty ukochali krzyż. Miłość zaś niech będzie wyznacznikiem naszego życia i zawsze idzie przed sprawiedliwością, abyśmy
w chwili naszego konania usłyszeli od Ciebie, nasz Zbawco „Jeszcze dziś będziesz ze mną w raju”
Stacja XIII: Jezus zdjęty z krzyża i złożony w ramionach Matki
Kres cierpienia. Jeszcze przebity bok i wypływająca zbawienna krew i woda, źródło miłosierdzia. Już można złożyć ciało do grobu. Emocje opadły, zbliża się szabat, trzeba szybko pochować ciało. Ukrzyżowana Miłość! To niepojęte! Twoja Matka, Jezu, przebyła całą drogę krzyżową. Zbolała, bezsilna, dotrwała do kresu Twojego ziemskiego życia. Mogła jeszcze przytulić martwe ciało swego jedynego dziecka. Teraz już ostatecznie zwróciła Cię Jezu Bogu Ojcu. Została zbolała, pogodzona z wolą Boga, choć serce krwawiło. Gotowa do budowania wraz z Apostołami Królestwa Bożego na ziemi. Panie Jezu, Ty wiesz jak cierpimy po stracie naszych bliskich. Jakże często nie umiemy się z tym pogodzić. Nie rozumiemy, dlaczego tak się dzieje.
Miłosierny Panie, który wróciłeś do Ojca, naucz nas rozumieć, że z wolą Bożą zawsze trzeba się godzić i mieć nadzieję, że wszystkich nas weźmiesz
w Swe kochające ramiona, a razem z Tobą przygarnie nas Maryja, Twoja Matka,
a nasza Współodkupicielka.
Stacja XIV: Ciało Jezusa złożone do grobu
Tłum nasycił się okrucieństwem zadanym bezbronnemu. Żołnierze wykonali rozkaz. Nawet wstrząśnięte niebo i ziemia wróciły do pierwotnego stanu. Ciało złożyli do grobu dobrzy ludzie. Wejście zasunęli kamieniem i odeszli. Czy to już wszystko? Stojący na Golgocie krzyż przypominał o tym, co się tu wydarzyło! Krzyż, który połączył niebo z ziemią. Krzyż, na którym skonał Syn Boży to dla nas Świętość, to źródło życia. Tyle krzyży na polskiej ziemi ustawili ludzie, abyśmy mieli gdzie pójść, przytulić się, zapłakać nad swoimi grzechami. Zanieść swoje codzienne krzyże i złączyć je z krzyżem dźwiganym przez Zbawiciela. Chrystus umarł, ale wiemy, że żyje. Jest z nami w tej świątyni i we wszystkich świątyniach całego świata, a nawet w każdym z nas, jeżeli Go przyjęliśmy, bo przecież zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże. Grób był i jest tylko miejscem krótkiego pobytu śmiertelnego ciała. Dlaczego to wszystko się wydarzyło? „Umarł Chrystus Pan, bo ukochał lud, o Jezu dzięki Ci za Twej męki trud” Umarł bo ukochał! Zwyciężył bo jest Miłością!
Maj 2024
