W pierwszym tygodniu marca byłem na rekolekcjach dla kleryków w seminarium w Karagandzie. Same miasto kryje w sobie wiele interesujących rzeczy. Pierwsze to oczywicie jego historia związana z zesłańcami. Karaganda to "stolica" KARŁAGU - czyli sieci obozów dla wszelkiej maci zesłańców i więżniów politycznych. Dla mnie samego było wielkim odkryciem, że terytorium KARŁAGU było porównywalne z terytorium dzisiejszej Francji. To włanie na tak rozległym terytorium znajdowała się sieć sowieckich obozów pracy tutaj w rejonie Karagandy.
Dzisiejsza Karaganda to też nietypowe miasto. Po pierwsze ogromnie rozległe, rozrzucone. Najdziwniej wygląda dzisiejsze "geograficzne centrum miasta". To puste miejsce. Dzis bez zabudowań, bez domów, jak tutaj mówią - pustyr. Kiedys były na tym miejscu budynki - i mieszkalne i administracyjne i sklepy. Z czasem gdy wokół tego pierwotnego centrum zaczęło rozwijać się górnictwo, powstawały nowe kopalnie, to spod owego centrum zaczęto wydobywać węgiel. Gdy teren zaczął się osuwać i wynikła ugroza dla życia mieszkających tam ludzi - przeniesiono miejskie życie niejako na obrzeża. Z czasem nawet całkowicie wyburzono dawne budynki owego "pierwotnego centrum" - gdyż były przypadki, że w pozostawionych budynkach zasiedlali się bezdomni i czasmi przy zawaleniach starych domów odnajdywano zasypane zwloki "nowych, nielegalnych lokatorów". Dzis geograficzne centrum rozległej Karagandy to własnie ów pustyr, a obrzeża to z jednej strony osiedla mieszkaniowe, szereg kopalń węgla kamiennego i centrum administracyjne miasta.
Rekolekcje dla kleryków w Karagandzie to też nowe doswiadczenie tutaj w Kazachstanie. Już sama wspólnota seminaryjna jest dzis osobliwa - to trzej Gruzini, trzej Ormianie. czterej obywatele Kazachstanu i Filipijczyk. Dwaj Ormianie, wrócili własnie do seminarium po dwu latach swoistego urlopu akademickiego. Urlop był swoisty bo chłopaki spędzili go ... na wojnie. Będąc w seminarium dostali wezwanie do wojska, a po wcieleni do niego i niewielkim przygotowaniu wysłani zostali na wojnę w rejonie Górnego Karabachu. Tam oczywiscie też przeżyli swoje. Ja oczywiscie nie wiem wiele. No z tego co mi wiadomo - jeden wrócił z przestrzeloną nogą a drugi uniknął smierci. Był w wojsku czołgistą. Będąc kiedys poza czołgiem stracił wszystkich swoich "towarzyszy broni" - czołg został wysadzony w powietrze. Jego koledzy zginęli.
Po powrocie z rekolekcji, jeszcze przed rozpoczęciem parafialnych misji - o czym pozwolę sobie napisać póżniej - mielismy miłą uroczystosć w parafii. Dwie pary małżeńskie udało się przygotować do sakramentu małżeństwa. Pary mające już swoj niemały staż wspólnego życia. Sakrament małżeństwa niektórych z nich był poprzedzony sakramentem chrztu sw. Jest jeszcze trzy inne pary, które sa w trakcie przygotowania do przyjęcia sakramentów - i chrztu i małżeństwa.
1. Seminarium duchowne w Karagandzie. Miesci się ono w dawnym przedszkolu, wykupionym jeszcze w 90-tych latach.
2. Odnowiona kaplica seminaryjna
3. W seminarium jest też niewielkie muzeum poswięcone Bł. ks. Władysławowi Bukowińskiemu.
4 i 5 Tak własnie dzis wygląda "geograficzne centrum" Karagandy.
6. Slub Państwa Ginców.
7. Chrzest Gienadija, bezposrednio przed ślubem z ukochana Leną.
С уважением,
Wojciech Matuszewski
o.vojciech@mail.ru
Js
Kwiecień 2024
