Wiersze sercem i duszą pisane

Jej pisanie wypływa z głębi serca, a inspiracje czerpie z wydarzeń dnia codziennego, które dzieją się w jej miejscowości – Gończycach w gminie Sobolew. Maria Trzpil z zawodu jest pielęgniarką, ale od pięciu lat, oprócz pracy zawodowej, dużo czasu poświęca pisaniu wierszy, których zebrała się już pokaźna ilość.

– Jestem zdziwiona, że siostra otrzymała, ja to nazywam, taki dar, łaskę pisania wierszy. Pisze na każdą okoliczność. Gdy ją poprosimy, żeby o czymś napisała, to napisze – mówi siostra poetki Elżbieta Turek. – Pisze w każdej chwili, kiedy przyjdzie myśl, pisze nad ranem, pisze w nocy, w noc bezsenną, żaden to jest dla niej problem – dodaje.

Pani Maria jest pielęgniarką i zawód swój traktuje jako misję, powołanie. – Nadszedł ten moment, kiedy człowiek taki trochę spokojniejszy, bardziej wyciszony, mniej zajęć przy dzieciach, wnukach, no i przyszła taka wena twórczości. Piszę o każdej porze... - mówi pani Maria. Jej wiersze, sercem pisane, opowiadają o realiach polskiej wsi, wydarzeniach kościelnych, rocznicowych, opisują przyrodę czy ludzi u schyłku życia.

Ludowej poetki - Marii Trzpil  i jej siostry - Elżbiety wysłuchał Waldemar Jaroń.