Test SIBO – diagnoza i leczenie zespołu nadmiernego wzrostu bakterii w jelitach

Bóle brzucha pojawiające się po jedzeniu, osłabienie, spadek masy ciała, wzdęcia czy oddawanie dużej ilości gazów to jedne z wielu różnych symptomów choroby SIBO, czyli zespołu nadmiernego wzrostu bakterii w jelitach. Zdarza się jednak, że SIBO przez długi czas rozwija się w organizmie pacjenta, nie dając żadnych objawów. Jednym ze sposobów na wykrycie schorzenia jest przeprowadzenie testów. Sprawdź, jak wygląda diagnostyka tej przypadłości.

Czym jest SIBO?

Zaburzenia flory bakteryjnej w przewodzie pokarmowym to dysbakterioza jelitowa, nazywana powszechnie zespołem SIBO. Polega na rozroście bakterii w jelicie cienkim, które u zdrowych ludzi znajdują się w innych obszarach przewodu pokarmowego. W efekcie prowadzi do utrudnienia trawienia i wielu innych, przykrych objawów, łącznie z zaburzeniami wchłaniania składników odżywczych, w szczególności tłuszczów i witaminy B12.

Cechą charakterystyczną SIBO jest zwiększenie liczby bakterii i/lub pojawienie się nieprawidłowego typu bakterii w jelicie cienkim – stąd też skrót SIBO, który wziął się od anglojęzycznej nazwy tej choroby: Small Intestinal Bacterial Overgrowth.

Czy to SIBO? Diagnostyka choroby w ramach testów SIBO

U pacjentów, u których podejrzewa się występowanie zespołu SIBO przeprowadzany jest test SIBO. Zanim zostanie on zlecony przez lekarza, przeprowadzi on wywiad i wykona badanie przedmiotowe pacjenta. Ważnym badaniem wchodzącym w skład diagnostyki SIBO jest test SIBO – test oddechowy z laktulozą lub z glukozą – inaczej nazywany wodorowym testem oddechowym i zaliczany do nieinwazyjnych metod diagnostycznych, które umożliwiają stwierdzenie prawidłowości przebiegu procesu trawienia i wchłaniania węglowodanów przez organizm. Podejrzenie występowania SIBO jest jednym ze wskazań do przeprowadzenia wodorowego testu oddechowego.

Jak wygląda wodorowy test oddechowy?

Jeśli lekarz uzna, że przy diagnozowaniu pacjenta z podejrzeniem SIBO potrzebne będzie przeprowadzenie wodorowego testu oddechowego, dostanie on skierowanie na jego wykonanie. Badanie polega na kilkukrotnym pobraniu wydychanego powietrza przed podaniem środka diagnostycznego i po jego przyjęciu. Najczęściej stosuje się przy tym laktozę, fruktozę lub glukozę.

Takie badanie wykonywane jest na czczo, a od ostatniego posiłku powinno minąć co najmniej 12 godzin. Można wypić w tym czasie tylko jedną szklankę wody mineralnej, niegazowanej i bezsmakowej. Nie należy palić papierosów w przeddzień i w dniu badania, a przed testem zaleca się dokładne umycie zębów i wyszczotkowanie języka.

Leczenie SIBO – czyli postępowanie z pacjentem po diagnozie

Jeśli w toku diagnostyki lekarz potwierdzi, że pacjent cierpi na SIBO, konieczne jest rozpoczęcie odpowiedniego leczenia, które składa się z przyjmowania leków, ale i z zastosowania właściwej diety. Celem leczenia jest doprowadzenie do zredukowania liczby bakterii bytujących w jelicie cienkim. To ważne, by usunąć przyczynę przerostu bakteryjnego i jednocześnie zadbać o uzupełnienie niedoborów pokarmowych oraz zmodyfikowanie flory bakteryjnej.

To wszystko można osiągnąć przy zastosowaniu antybiotyków, a następnie poprzez wdrożenie diety indywidualnie dobranej do stanu chorego. Jeśli pacjent jest niedożywiony, dieta powinna być bardziej kaloryczna, a przy tym bogata w witaminy i składniki mineralne.

Diety przy diagnozie SIBO

Lekarze stosują różnego rodzaju diety dla chorujących na SIBO. Jedna z nich opiera się na wykluczeniu z jadłospisu zbóż glutenowych i bezglutenowych, cukrów i wszelkich składników, które je zawierają, produktów przetworzonych z dodatkiem konserwantów, barwników czy substancji zagęszczających. Zaleca się rezygnację z mleka i przetworów mlecznych, soi i produktów sojowych, herbaty i kawy czy większości roślin strączkowych.