Już od 1860 r. miały miejsce w Siemiatyczach demonstracje patriotyczne, pomimo tego miały one dość spokojny charakter. Nawet ukaz uwłaszczeniowy z 1861 r. nie wywołał większych zamieszek, choć stało się tak w innych miejscowościach. Demonstracje były inspirowane przez okolicznych ziemian i przyjezdnych z Warszawy. Po sumie w kościele śpiewano „Boże, coś Polskę”, a młodzież w miasteczku chodziła w konfederatkach. Uprzykrzano życie urzędnikom carskim oraz popowi. W roku 1862 z Siemiatycz wyszedł rosyjski garnizon, co pozwoliło konspiratorom działać swobodniej. Ówczesny właściciel miasteczka Karol Fanshawe wyjechał za granicę na leczenie, pozostawiając dobra siemiatyckie w rękach ich dzierżawcy - Dąbrowskiego. Pałac księżnej Anny Jabłonowskiej stał się magazynem broni, mundurów i żywności. Tak jak praktycznie w całej Białostoczyźnie, tak i w Siemiatyczach powstanie nie rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r., jednak w ciągu kilku następnych dni w miasteczku zaczęli gromadzić się ochotnicy, nie dochowały się żadne informacje na ich temat. (Źródło: wikipedia.pl).
6 lutego w spotkaniu przy miejscach związanych z bitwą pod Siemiatyczami spotkali się duchowni, burmistrz, miejscy radni miejscy oraz członkowie Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz. Był to czas modlitwy w intencji tych, którzy życie oddali walcząc za ojczyznę. Zebrani mogli też wysłuchać krótkiej refleksji na temat bitwy przygotowanej przez historyka i regionalistę Zdzisława Warpechowskiego.
Dobrze, że nie ustaje pamięć o tak ważnych wydarzeniach, którymi naznaczona jest historia naszej ojczyzny. Szkoda jednak, że inicjatorzy spotkania zapraszają do niego tylko wąskie grono osób.
Foto: Archiwum Urzędu Miasta Siemiatycze
ABol/Siemiatycze/DJ
Maj 2024
