Jako młoda kobieta rozpoczęła pracę nauczycielki w Szkole Podstawowej w Borowiu i przez kilka lat tam mieszkała. Później podjęła pracę w szkole w miejscowości Stodzew z dziećmi z klas I-IV a następnie uczyła w przedszkolu i szkole w Parysowie. Była członkiem komitetu w Parysowie, który przyjął i opiekował się dziećmi wysiedlonymi z Zamojszczyzny. Dzieci te skierowano do Parysowa, ponieważ istniała tak komórka konspiracyjna do walki z okupantem, do której należała zmarła.
W czasie wojny w latach 1941-1944 Anna Świątek ps. Kasia działała w strukturach parysowskiej placówki obwodu „Gołąb” Armii Krajowej, pełniąc funkcję łącznika Garwolin- Mińsk Maz.
Za zasługi Komitet Organizacji 50-lecia Powstania Warszawskiego i „Akcji Burza” pod patronatem prezydenta RP nadał Annie Światek odznakę pamiątkową i medal. Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przyznał jej odznakę Weterana Walk o Niepodległość.
Po wyzwoleniu, kiedy zaczęły się rządy nowej władzy, musiała sama uciekać z Parysowa, bo aresztowano i wywożono na Sybir wszystkich tych, którzy w czasie wojny należeli do konspiracji. Przez 2 miesiące mieszkała u zaprzyjaźnionej rodziny Gontarzów w Skierbieszowie, ale i stamtąd musiała uciekać. Wróciła do Parysowa, gdzie było już spokojnie. To właśnie w Skierbieszowie po wielu latach jako gość honorowy uczestniczyła w otwarciu Izby Pamięci Narodowej.
Mając 31 lat wyszła za mąż, za Jana Świątek, 39- letniego mieszkańca Lalin . Ślub zawarli u stóp Jasnogórskiej Pani w Częstochowie a sakramentu małżeństwa udzielił ojciec opat Alojzy Wrzolij. Mąż Pani Anny był krawcem, oprócz tego śpiewał w chórze. To właśnie jego piękny głos urzekł Panią Annę.
W 1949 roku urodziła syna Andrzeja Teodora który mieszka obecnie w Warszawie, a w 1954 roku syna Leszka Grzegorza z którym mieszkała do ostatniego dnia swojego życia. Państwo Świątek ciężko pracowali na roli, posiadając 8 ha gospodarstwo. Los nie szczędził im bolesnych przeżyć.
Mąż Pani Anny zmarł w 1961r. Została sama z dwoma synami jednak mimo różnych trudności nie poddawała się. Wierzyła, że po ciężkich przychodzą lepsze czasy i słońce zaświeci również dla jej bliskich. Była bardzo aktywna osoba. Przez wiele lat organizowała pielgrzymki do miejsc świętych: Częstochowy, Lichenia – gdzie znajduje się ufundowana przez pielgrzymów z parafii Parysów pamiątkowa tablica, na Litwę do sanktuarium Ostrej Bramy w Wilnie, do Łagiewnik. Była przewodniczącą Koła Gospodyń w Parysowie.
Samorząd gminy składa rodzinie najszczersze kondolencje.
inf. pras.
WJ/Garwolin [ja]
Maj 2024
