Darek: Dwa lata temu poczułem ból w nodze. Lekarz chirurg, do którego się zgłosiłem nie widział problemu. Nalegałem na badanie USG. Czekałem na nie cztery miesiące. Lekarz wykonujący badanie stwierdził, że tętnice są martwe i natychmiast skierował mnie do chirurga naczyniowego. Pierwszy raz trafiłem na stół operacyjny 4 czerwca 2019 roku. Operacja nie powiodła się. Druga operacja odbyła się 29 sierpnia , trwała 9 godzin, coś poszło nie tak. W nocy trzecia i czwarta. Uff, udało się. Wróciłem do domu i natychmiast do pracy. Właśnie organizowaliśmy z żoną event w Lublinie dla Krajowego Towarzystwa Autyzmu, podczas Europejskiego Festiwalu Smaku. Niestety, z bólu nie dałem już rady pojechać do Lublina. Małgosia pojechała sama. Permanentny ból towarzyszył mi przez pół roku. W lutym 2020 r. piąty raz trafiłem pod nóż chirurga. Dwie operacje na chwilę pomogły. Zostałem zakwalifikowany do programu komórek macierzystych. Nadzieja i radość zagościły w naszym domu. Noga uratowana i… pandemia, wypis ze szpitala, czekanie w bólu na jej koniec , a końca nie było widać… Tabletki z morfiną pomagały na chwilę. Świat rzeczywisty mieszał się z fikcją. Maj 2020 rok, trafiłem znowu do szpitala. Następna operacja… Udała się!!! I… W nocy sepsa, natychmiastowa operacja i podjęcie decyzji, której opierałem się z wiarą od roku… AMPUTACJA!!! Dzień 23 maja 2020 r. Boże, jak Małgosia sobie z tym poradzi, nie zagram już z synem w piłkę, nie poprowadzę samochodu,nie pomogę Małgosi w organizacji imprez… Nie pójdę z wnuczką do kina i z psem na spacer… Rehabilitacja, proteza? Myśli kłębiły się, jak czarna mgła… NIE DAM RADY!!! Sen… Następny dzień na przemyślenia. Nie, nie poddam się!. Pomimo, że świat przewrócił się do góry nogami, chcę żyć, jak dawniej. Mogę to uczynić tylko dzięki ogromnej pracy z rehabilitantem i mechanicznej protezie. Mieszkamy na drugim piętrze. Aby wejść na nie bez większego bólu, proteza powinna zginać się w kolanie i właśnie ten element jakim jest staw kolanowy, to najdroższa część protezy. Wierzę, że dzięki ludziom dobrej woli i ich wielkim sercu stanę na nogi.
Małgosia: Postawmy Darka na nogi! Darek, jak każdy człowiek urodził się po to, aby normalnie żyć. Serce mi pęka, gdy patrzę na niego. Wiem, że rozmyśla o poprzednim życiu, ale nie poddaje się. W strugach potu dzielnie ćwiczy z rehabilitantem. Kikut musi być dobrze przygotowany. Czekam na dzień, w którym Darek porzuci wózek i podejdzie do mnie na dwóch nogach.
Prosimy o pomoc w zakupieniu protezy, dzięki której razem będziemy mogli wrócić do normalności i z pasją kontynuować działalność dobroczynną. Dziękujemy za każde wsparcie.
Darek i Małgosia Kotwica
Link do zbiórki: https://www.siepomaga.pl/dariusz-kotwica?ts=adw-dynamic&gclid=Cj0KCQiA7qP9BRCLARIsABDaZzgD4Ssh3Vk2oRXyDhpV6nSFmLnQnrb3zV_S88x5knLVS1eH4HMHnwAaAlUbEALw_wcB
.png)
xPB [MSz]
Kwiecień 2024
