Jeśli przyjmą chorobę w świetle wiary, to słowa św. Pawła apostoła, stając się programem ich życia, zajaśnieją światłem pozwalającym dostrzec, że sytuacja, w której się znaleźli, jest także łaską: „W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24). Doświadczą radości paschalnej, owocu Ducha Świętego. Podobnie jak św. Paweł będą żyli „pośród wielkiego ucisku z radością Ducha Świętego” (1 Tes 1,6) przemieniając się w świadków Chrystusowego Zmartwychwstania.
Jeśli Jezus udzieli swoich zbawczych dóbr i uzdrowi chorych, tak jak uzdrowił chromego przy sadzawce Betesda (por. J 5,2-9.19-21) i ślepego od urodzenia (por. J 9), to ci uzdrowieni przez Niego, poprzez wykonywanie codziennej pracy, nieraz ciężkiej, będą naśladowali swego Zbawiciela którego ręce trudziły się pracą rzemieślniczą i który wraz z Ojcem ustawicznie działa dla zbawienia wszystkich. Poprzez trud pracy złożony Bogu w ofierze złączą się z dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa. To dzieło zbawienia dokonało się przez cierpienie i śmierć krzyżową. Znosząc trud pracy w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzyżowanym za nas, cudownie uzdrowieni przez Niego, będą współpracować w pewien sposób z Synem Bożym w odkupieniu ludzkości. Okażą się prawdziwymi uczniami Jezusa, kiedy na każdy dzień wezmą krzyż (por. Łk 9, 23) swej działalności, do której zostaną powołani. W codziennej pracy, nieraz ciężkiej odnajdą cząstkę Chrystusowego Krzyża i przyjmą ją w tym samym duchu odkupienia, w którym Chrystus przyjął za nas swój Krzyż. W tym samym trudzie dzięki światłu, jakie przenika w nas z Chrystusowego Zmartwychwstania, znajdą zawsze przebłysk nowego życia, nowego dobra, jakby zapowiedź nowego nieba i nowej ziemi (por. 2 P 3, 13; Ap 21, 1) - które właśnie poprzez trud pracy zapodmiotowiony w Krzyżu Chrystusa staje się udziałem człowieka i świata.
Ks. Leszek Walęciuk [ja]
Kwiecień 2024
