Błogosławieństwo wianków

W ludowej tradycji od niepamiętnych czasów istnieje zwyczaj plecenia małych wianków z ziół, kwiatów i innych roślin, które zanosimy do kościoła w oktawie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Ostatniego dnia oktawy odbywa się poświecenie tych wonnych, kolorowych wianuszków.

Cała oktawa ma niezwykle uroczystą oprawę, każdego dnia w kościele odmawiane są specjalne modlitwy, odbywa się też procesja eucharystyczna wokół kościoła. W ostatnim dniu oktawy święcone są kwiaty i zioła.

Wicie wianków to zwyczaj i tradycja którą przekazali nam nasi przodkowie – babcie, mamy. Wg tej tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie przygotowuje się jeden wianek z wielu ziół lub kilka mniejszych. Używamy do tego: kwiatu lipy, rumianku, rozchodnika, macierzanki, mięty i innych roślin. Podczas poświecenia wianków prosimy Boga o opiekę nad przyrodą, ochronę przed zniszczeniem i zatruciem oraz o obfite plony.

Poświęcone wianki przechowujemy, zwykle zawieszone przy krzyżu lub obrazie z wizerunkami Matki Bożej lub świętych, by chroniły nasze domostwa.

Zwyczaj ten jest ciągle żywy i wiele osób wije ziołowe wianuszki, by poświecić je na zakończenie oktawy Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W tym roku idziemy z wiankami do kościoła w czwartek, 15 czerwca.






Foto: M. Kołek, M. Perlejewska